Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Otwartość na życie
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
To pomylenie pojęć.
Chodzi o prawdę,o życie w prawdzie-co otrzymałam "w spadku" po rodzicach,po rodzeństwie,po dzieciństwie i dobrego i niedobrego.
Dostaję to co mi pomaga,dostaję także balast i trzeba z tym wszystkim jakoś żyć.
Podobnie swoim dzieciom przekazuje dobro ale też,bywa,wynik moich błędów,słabości.Mimo miłości,najlepszych chęci.
Nie chodzi żeby rodziców winić albo usprawiedliwiać,oskarżać za swoje błędy albo zrzucać na nich winę za wszystko.
Czy też tkwić w paraliżującym poczuciu winy za swoje błędy wobec dzieci.
Raczej rozsądne rozeznanie,życie w prawdzie.
Nazywanie zła złem a dobra dobrem.
Nie lubię takiego rozmywania odpowiedzialności także i głównie wobec siebie.
Co zrobiłam źle to zrobiłam-przyjmuję na klatę,jak się da probuję naprawić błąd.To jest odpowiedzialność a nie bezproduktywne pławienie się w poczuciu winy,użalaniu się jaka jestem zła,do dupy,użalaniu się w sumie nad sobą samym.Albo w drugą stronę,oskarżaniu wszystkich wokół,wzbudzaniu w nich poczucia winy za błędy,usprawiedliwianie siebie,swoich błędów.
Dojrzałość to też umiejętność brania odpowiedzialności.
Tymczasem poczucie winy nic nie daje,jest próbą usprawiedliwiania,zrzucenia odpowiedzialności i próbą ucieczki od konsekwencji.
a poza tym nie rozumiem tego obwiniania w Twoim poście @olgal.
Ja gdy piszę o braniu odpowiedzialności czy też próbie rozeznania za co są odpowiedzialni rodzice wobec dzieci,nie mam zupełnie na myśli oskarżania,obwiniania,zrzucania na nich wszystkiego,ani też nie uważam,że tylko oni są w pelni odpowiedzialni za to jaki czlowiek z ich rodziny wyjdzie w dorosłe życie.
Jakoś to się wyrównuje w rzeczywistości...
Choć tak naprawdę, to deficyt fajnych facetów widzę, bo mam kilka świetnych bliskich koleżanek, dobrych, wierzących, wykształconych babek, które nie wyszły za mąż, na prokreację już teraz za późno... stuknęła pięćdziesiątka.
I tu się rodzi pytanie, dlaczego. Ale jeżeli twórczo poradziły sobie z tym pytaniem i swego życia nie oceniają jako przegranego, to uważam, że odniosły wielkie zwycięstwo.
Tak, niejedną taką rozmowę odbyłam. I to ma drugie dno. Nie daj Boże przy takiej osobie ponarzekasz sobie na te pieluchy i powiesz, że jesteś niedospana. Od razu słyszysz, że skoro TAK WYBRAŁAŚ, to nie masz prawa narzekać. Masz, co chciałaś, mogłaś uważać etc... Bo świat generalnie uważa, że człowiek ma święte prawo wybierać sobie, co mu się podoba. I dlatego wielodzietność gorszy. Bo kto przy zdrowych zmysłach wybiera taką harówę, zamiast parkę odchować i na wczasy pojechać? No serio, toż to szaleństwo!
Tak to wygląda. A to wszystko dlatego, że znikło z naszego życia pojęcie służby, a pojawiło się pojęcie samorealizacji.
Ja bym chetnie wyjechala i nie czuje, ze komus krzywda sie stanie.
Nikogo juz nie karmie i pieluchy nie zmieniam.
Ewentualnie ktos.moze miec poczucie krzywdy, ze sobie matka na wczasy wyjechala i opuscila posterunek
Nfz powinien finansowac wyjazdy relaksacyjne raz do roku dla matek
Dlaczego tylko kobieta ma stale z czegos rezygnowac i padac na pysk ze zmeczenia
Rownowaga w przyrodzie to podstawa udanych plonow
I jeszcze jedno - w dzisiejszych czasach znane mi kobiety, które mają mało dzieci najczęściej nie czują się do końca bezpieczne w swoim małżeństwie - z wielu powodów. Dzisiejsi panowie nie grzeszą odpowiedzialnością i wiernością pewnym zasadom. Wystarczy spojrzeć na liczbę ,,alimenciarzy'' i ,,konkubentów'', którym wygodnie jest tkwić w związku bez ślubu, choć kobieta niejednokrotnie by tego ślubu chciała.
Łatwiej być otwartym na nowe życie, gdy mąż jest pracowity, odpowiedzialny, wierny i kochający. Z moich obserwacji wynika, że to coraz rzadsze zjawisko. Niestety.
@beatak gdzie ty to wywyższanie się widzisz? Ja nie mówię o tych co mi podają miliony powodów mniej ważnych i ważnych dlaczego mają jedno/dwoje dzieci. Bo mają powody ale dużo jest takich co nie mają dzieci bo nie. Bo już skończyli się rozmnażać mimo że warunki mają świetne, finansowe, mieszkaniowe i inne.
Ja tu widzę w tej dyskusji że wiele osób bierze do siebie te rozmaite wywody i wydaje im się że tu są osądzani. Mnie guzik obchodzi kto i dlaczego dzieci nie chce mieć w liczbie większej niż dwoje. Piszę o ogólnej zasadzie, że wielodzietność powinna być normą w katolickim, kochającym się małżeństwie. A nie jest. Bo rodzina przestaje być wartością także wśród katolików. Milion innych rzeczy staje się wartościami zamiast rodziny.
To nie wywyzszanie sie tylko duma
Kazdy kto.ma czegos duzo jest dumny, ze to zdobyl i jeszxze potrafi utrzymac
Duzo pieniedzy.duzy dom.duze gospodarstwo.duzo dzieci
Takie rzeczy zdobywa sie ciezka praca fizyczna, intelektualna i nieustanna praca nad soba, zeby tego nie zmarnowac.
Za to bardzo się ostatnio zasmucilam po rozmowie z neonami, bardzo nam bliskimi, z 4 dzieci, kiedy usłyszałam, że czworka to wystarczająca antykoncepcja i oni więcej mieć nie będą, bo są wykończeni. Rozumiem zmęczenie i wysiłek, brak snu, tęsknotę do pracy, samotności, a jednak nie rozumiem jak można tak mówić mając taką fajną gromadkę. Zawsze mieli jedno dziecko więcej niż my, zawsze brałam ich za przykład wspaniałej rodziny, miłości. No smutno jakoś i nawet nie potrafi wyjaśnić czemu, przecież u tak sa bardzo powyżej 'normy'.
W temacie - stałam dziś z dziećmi na przystanku i zagadała mnie starsza pani. Od pytań czy to bliźniaki, zachwytów nad trójką;-)), ubolewania, że ile to takie dzieci muszą kosztować, a ubrania, a podręczniki itp....przeszła do tego, że ona ma jedną córkę lat 57. Zaczęła opowiadać, że dopiero teraz widzi, że jedno to mało, bo jest chora i niedołężna a córka w środowisku aktorskim się obraca i nie ma czasu. A ona jest po 17 złamaniach kręgosłupa i ledwo chodzi. W sumie była pogodną osobą, nie zgorzkniałą ale mówiła, że na córce się skupiała i nie pomyślała nigdy, że mogłaby mieć rodzeństwo i teraz żałuje.
Potem jeszcze mi poradziła jak to tanio załatwić wakacje wysyłając dzieci do sanatorium " a to się da załatwić najlepiej przez neurologa, bo wie pani powie pani, że dzieci źle sypiają, albo że je głowa boli , on nie jest w stanie tego sprawdzić a skierowanie da"
Oraz poradziła mojej córce lat 6,5 "taka jesteś piękna wybierz dobrego mężczyznę, żeby cię szanował i pamietaj, że jak cię będzie bił to masz uciekać" uffff. Może po przejściach jakiś kobieta była, nie wiem.