Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Ks. Śniadoch o ograniczaniu potomstwa
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Czyli potwierdzasz moje wpisy, choć z nieznanych przyczyn twierdzisz inaczej. W tym dokumencie kolejny raz jest powtórzone, że zbawienie ludzi nieochrzczonych jest sytuacją wyjątkową, która może mieć miejsce jedynie w sposób dla nas niepojęty.
No i doczekałem się. Opisał to ks. prof. Mariusz Rosik, jeden z tłumaczy Biblii Tysiąclecia. Takie kontrowersyjne wydarzenia w biblii, były opisywane nie na bieżąco, ale po jakimś czasie. Np po 600 latach, była opisana niewola egipska i wyprowadzenie narodu wybranego z niewoli. To wydarzenie faktycznie spisywał natchniony autor, ale natchnienie poddane było subiektywnej obróbce przez światopogląd pisarza. A mentalność tamtych epok była taka, że jakby Bóg objawił się jako samo dobro, to ludzie czcili by szatana i wtedy naród wybrany niczym by się nie różnił od innych pogańskich plemion.
Bogu zależało na tym aby ludzkość uznała że jest On Jedynym Bogiem. Dopiero wtedy gdy udało się takie przekonanie utrwalić, przyszedł Jezus, z którego życia wynika że Bóg jest samym dobrem. I do tej pory ludzkość ma kłopoty, aby zaakceptować takie Boże Orędzie.
Prosto zwięźle i na temat. Nie wiem jak do tego się ma Nauczycielski Urząd Kościoła. Można? Można (szkoda że tylko fragment): https://www.miesiecznikegzorcysta.pl/na-naszych/item/2296-jak-rozumiec-biblie
Zaufanie i pełne stosowanie się do Bożych wymagań to niewątpliwie prosty przepis na zbawienie. Ale komu się uda?
Raczej miałem na myśli pełną dziecięcą ufność w Bożą Opatrzność i na tym bazującą beztroskę i radość. Wiem, trudne do osiągnięcia, ale dobry kierunek to podstawa sukcesu. A w tych dywagacjach teologicznych, naprawdę można zabłądzić.
Celowo podziękowałem, bo aż mi się humor poprawił
Napiszesz "bzdura kompletna". A może twoje podejście jest niekompletne? Jakiegoś istotnego elementu nie bierzesz pod uwagę? Skoro sam tłumacz, czyli ktoś kto ma do czynienia z oryginalnymi tekstami, sam pisze, że wizerunek Boga w ST ma cechy zła? Że nie wspomnę o masie różnej maści badaczy biblii, którzy bazują na tym.
I jak zawsze jest to kwestia definicji. Bóg natchnął ludzi, którzy napisali Biblię. A może Bogu zależało na tym, aby ci pisarze, dali też w tekstach Biblii cząstkę siebie?
Jako pewną analogię: wyobraź sobie, że próbujesz namówić na coś męża, więc tak aranżujesz przedstawienie mu tej sprawy, by się zgodził (wiesz, jakich argumentów użyć, być może coś obiecasz o czym wiesz, że mu na tym zależy itd.). I on się zgadza. Czy przez Twój zamiar jego decyzja stała się bezwolna? Bynajmniej. Choć gdyby nie Twoje działanie może nawet nie przeszłoby mu przez myśl to, na co się zdecydował. Wpłynęłaś na niego, a on z Twoim wpływem "współpracował" w sposób wolny.
Ja się skupiam na tym, że Bóg niewzruszenie wierzy w ludzkość i to widać w ST. I dlatego: ludzie pisali biblię i spisując dane wydarzenie zrobili to tak, aby nie kłóciło się to z ich przekonaniami. Bóg posługuję się ludźmi - to też jego cecha. Mógłby zrobić wiele rzeczy sam, ale On dla dobra ludzi, posługuje się nimi.
To co piszesz jest spójne z oficjalną nauką Kościoła. Z tym że coś zaczyna pękać w tym temacie. Pojawia się kolejne, już 6 tłumaczenie. Gdzieniegdzie zaczyna być widać pokorę wśród ludzi Kościoła. Pisząc pokorę, mam na myśli świadomość tego jak my ludzie nieużytecznymi narzędźmi jesteśmy. Autorzy ST to też byli ludzie, a nie jakieś nieomylne media.
Każde rozwiązanie ma swoje trudności w przyjęciu. To, co proponuje TecumSeh stawia Boga jako takiego oto maluczkiego, który sobie grzecznie puka do serduszka i pyta czy mnie wpuścisz. Nikt przez wieki tak tego nie rozumiał. Łaska, którą Bóg daje i która okazuje się skuteczna jest taką ze względu na decyzję Boga, a nie decyzję człowieka.
Ostatni spór dotyczący tych kwestii toczył się w odniesieniu do tego, czy Bóg arbitralnie określa, kto tę łaskę otrzyma (dominikanie), czy też w oparciu o tzw. wiedzę pośrednią o tym, jak człowiek zachowałby się, gdyby łaskę dostał, udziela jej tylko tym, o których wie, że by z nią współpracowali (jezuici).
Ludzie nie przepadają za takim obrazem Boga, bo im się nie widzi, jak to być może, że komuś Bóg nie udziela skutecznej łaski zbawienia. Toż to nie jest dobry, nie? Ale takie rozumowanie załamuje się gdy dochodzimy właśnie do tematu nieochrzczonych dzieci; choć jak widać ostatnio przeważa opinia, że jednak zbawienie się należy jak psu buda.
Tak jak od czasu wybrania Narodu, Bóg przekonywał go że jest Jedynym Bogiem, tak samo od czasu przyjścia na świat Jezusa, Bóg przekonuje ludzkość, że jest miłością. A człowiek jak był oporny w zamierzchłej przeszłości, tak samo jest oporny współcześnie. Bo trudno mu zaakceptować Boga, który grzecznie puka do serduszka.
I to że takiego Boga można łatwo ukrzyżować.
Możesz sobie poczytać coś takiego, akurat tam autor opowiada się po stronie jezuitów (molinistów). Dziś te koncepcje wiedzy pośredniej odgrzewa Plantinga http://www.ultramontes.pl/dogma_gratiae.htm
@Malgorzata, a tak z ciekawości, co sprawiło, że zmieniłaś zdanie? Zawsze byłaś orędowniczką teorii, że npr dla 2% małżeństw
Bóg jest w nas sprawcą i chcenia i działania zgodnie z Jego wolą. Nikt nie może przyjść do mnie...
Możesz wskazać jakieś autorytety teologiczne, które w przeszłości uważały tak jak Ty?
Może używajmy kontekstów, a nie ckliwych piosenek z Taize, hmm?
Wysyłasz TecumSeha do neonów??? MSPANC.
Niedawno trafiła do mnie gazeta "egzorcysta" z taką obleśną okładką. I tam właśnie był ten artykuł, skąd pochodzi powyższa teza. https://www.miesiecznikegzorcysta.pl/na-naszych/item/2296-jak-rozumiec-biblie
---
A ten fragment dotyczy prawdomówności i tego by nie przysięgać, ale Ty znów dorabiasz fragment pod tezę. Strażnica by była dumna... Serio - Tiara Elżbieta Gas...
Weźmy choćby Jana Chrzciciela, który został napełniony łaską już w macicy Elżbiety. św. Tomasz interpretuje to w ten sposób, że został uwolniony od grzechu pierworodnego i napełniony łaską.
KANON 4 Jeśli ktoś utrzymuje, że Bóg wyczekuje naszej decyzji, abyśmy oczyścili się z grzechu, a nie wyznaje, że nawet wtedy decyzja aby się oczyścić pochodzi przez wlanie i działanie Ducha Świętego w nas, ten opiera się samemu Duchowi Świętemu, który mówi przez Salomona: "Wola jest przygotowywana przez Pana" (Prz 8:35 Septuaginta), oraz Apostoła: "Gdyż Bóg jest tym, który według swej dobrej woli sprawuje w was zarówno chcenie jak i wykonanie" (Flp 2:13).
ze św. Tomasza, odpowiedź na pytanie, czy Bóg odrzuca jakichś ludzi:
Tak, Bóg odrzuca jakichś ludzi. Uzasadnienie: Wyżej powiedzieliśmy, że przeznaczenie jest częścią opatrzności. Do opatrzności zaś, jak wyżej powiedzieliśmy należy dopuścić do jakowychś uchybień w rzeczach jej podległych. A ponieważ opatrzność Boska prowadzi ludzi do życia wiecznego, do tejże opatrzności należy dopuścić, by niektórzy do tego celu nie doszli; i to właśnie zwie się odrzuceniem. Jak więc przeznaczenie jest częścią opatrzności odnośnie do tych, których Bóg prowadzi do zbawienia wiecznego, tak odrzucenie jest częścią opatrzności odnośnie do tych, którzy od tego celu odpadają. Widać z tego, że odrzucenie wyraża nie tylko gołe przewidzenie, ale według naszego pojmowania oznacza coś więcej, podobnie jak i opatrzność - jak to wyżej powiedzieliśmy. Chodzi o to, że jak przeznaczenie zawiera w sobie wolę udzielenia łaski i chwały, tak odrzucenie zawiera w sobie wolę dopuszczenia, by ktoś popadł w grzechy, i wolę wymierzenia kary i potępienia za grzech.
Na zarzut, że toż to przecież odrzucony nie ma szans się zbawić, zatem to Bóg jest winny jego odrzuceniu odpowiada następująco:
Czemu zaś Bóg tych właśnie wybrał do chwały, a tamtych odrzucił? Odpowiedź jest jedna: Wola Boga! Trafnie oddał to Augustyn, mówiąc: "A czemu tego pociąga, a owego nie: Nie bądź skory sądzić, jeśli nie chcesz zbłądzić". (...) Nie można też zarzucić Bogu niesprawiedliwości z tego powodu, że ludziom, którzy nie są nierówni, gotuje nierówny los i daje nierówno. Uchybiałoby to sprawiedliwości, gdyby skutek przeznaczenia należał się ludziom w charakterze powinności, a nie był dany z łaski. W wypadku bowiem dawania czegoś z łaski dawca może dać według upodobania swojej woli komu chce: więcej lub mniej, byleby tylko nie odmówił nikomu tego, co mu się należy, a więc bez naruszenia sprawiedliwości. To właśnie miał na myśli gospodarz winnicy, mówiąc: "Weź, co twoje i odejdź ... Czy mi nie wolno uczynić ze swoim, co chcę?".