Tęczowi i my

Pioszo54

M_Monia powiedział(a):

Piszo a może takie dzieci które trzymają się cały czas maminej spódnicy czy tatusia spodni w wieku lat np 3, 5, 6, 10 to są pierdoly zyciowe później? Może dziecko powinno być stopniowo puszczane w świat i to mu wychodzi na zdrowie? 

ja nie muszę gdybać, ja wiem,
że wychowałem czwórkę bardzo zaradnych życiowo dorosłych

Pioszo54

M_Monia powiedział(a):

Piszo a żona jest i była szczęśliwa? 

tak

Pioszo54

M_Monia powiedział(a):

Pozwólmy innym wprowadzać swój model wychowania. 

co to znaczy?
w jakich granicach?
czy nie najważniejsze są owoce wychowania?

bo rozglądając się wokół jednak widzę lepsze i gorsze efekty
np. ludzi, którzy nie chcą mieć dzieci
i takich którzy tworzą rodziny wielodzietne

czy to wszystko jedno?

albo widzę dzieci, 
które sobie nie radzą w szkole
i takie, które sobie radzą bez pomocy rodziców

czy to wszystko jedno?

itd.

wszystko to są, po części, rezultaty "modelu wychowania"

Odrobinka

M_Monia powiedział(a):

Nie sądzę.
Myślę, że raczej wszystko było podane na tacy. 

Czyli zabrakło miłości. 

Pioszo54

M_Monia powiedział(a):

A teraz syn prezesa dobrze prosperującej firmy. Ojciec uczył pracowitości. Dzieci miały korepetycje i co??? I kłopoty z narkotykami mimo iż rodzice tak się starali.

Za dużo pieniędzy bylo? 

może też,
ale głównie bym stawiał,
że za mało czasu

paulaarose

Czasami tak jest, znam dziewzcynę, która nawet siedząc z dzieckiem, drugą reka jest w pracy, ale to odpowiedzialna robota, ale nie wchdozę w to, bo na codzień z nimi nie siedzę.

Monira

Nie wyobrażam sobie zostawić dwulatka na tydzień żeby jechać gdzieś z mężem, ale mając np dzieci w wieku szkolnym wyobrażam sobie wysłać je na obóz a wraz z mężem pojechać wtedy choćby pod namiot. 
--------------------------
A ja zostawiłam dwulatka na tydzień. Pod dobrą opieką, fakt. Po 20 latach nieustannego zmieniania pieluch pozwoliłam sobie być wyrodną matką i spędzić cudowny czas tylko z mężem:) Serio, uważam że matkom wielo należy się wsparcie wytchnieniowe. Im więcej dzieci, tym bardziej trzeba dbać o siebie i małżeństwo. 

Czytałam równolegle pamiętnik Heleny Mycielskiej "Posród klęsk i zwycięstw" - m.in o wychowywaniu dzieci w rodzinach arystokratycznych.  Polecam. 

Avq

gahana powiedział(a):

Ale zrobię jednak wtręt - Twój syn uznał za stosowne zostawić dzieci u Was. Czyżby nie podzielał Twojego spojrzenia na dobro dziecka? 

Zakładam, że Koleżanka jest zatroskana o dobro rodziny, a nie po prostu chce wbić szpilę. Spieszę więc zapewnić, że podzielam spojrzenie mojego Taty na tę sprawę, i poniewczasie żałuję, że nie zabrałem dzieci ze sobą na ślub i wesele, i nie zamierzam tego powtarzać.

Avq

Ogólnie to sama potrzeba wyjścia gdzieś bez dzieci wydaje się że może być jak najbardziej usprawiedliwiona, kluczowa jest chyba motywacja i rozpatrzenie, czy w konkretnym przypadku rzeczywiście jest to coś dobrego, czy służy tylko jako zaspokojenie własnej zachcianki. "Należy mi się" brzmi raczej jak to drugie, bo od kogo i z jakiego tytułu się "należy"? Od dzieci? Od Boga?

gahana

Avq powiedział(a):

gahana powiedział(a):

Ale zrobię jednak wtręt - Twój syn uznał za stosowne zostawić dzieci u Was. Czyżby nie podzielał Twojego spojrzenia na dobro dziecka? 

Zakładam, że Koleżanka jest zatroskana o dobro rodziny, a nie po prostu chce wbić szpilę. Spieszę więc zapewnić, że podzielam spojrzenie mojego Taty na tę sprawę, i poniewczasie żałuję, że nie zabrałem dzieci ze sobą na ślub i wesele, i nie zamierzam tego powtarzać.

Bynajmniej nie lubię wbijać szpilek , ale też nie troskam się  o dobro Waszej  rodziny, bo o to sami przecież dbacie w sposób dla Was właściwy. 
Moje spostrzeżenie  było naturalnym pytaniem wynikającym z etapu dyskusji. 

Przy okazji - miło poznać syna @Pioszo54

gahana

Avq powiedział(a):

Ogólnie to sama potrzeba wyjścia gdzieś bez dzieci wydaje się że może być jak najbardziej usprawiedliwiona, kluczowa jest chyba motywacja i rozpatrzenie, czy w konkretnym przypadku rzeczywiście jest to coś dobrego, czy służy tylko jako zaspokojenie własnej zachcianki. "Należy mi się" brzmi raczej jak to drugie, bo od kogo i z jakiego tytułu się "należy"? Od dzieci? Od Boga?

Tu całkowicie się z Tobą zgadzam. Bardzo istotnym jest rozpatrzenie sytuacji i uwzględnienie dobra dzieci.