Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Na syna wydajemy majątek
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
teraz chodzi o to, by to "musiał i bardzo chciał" emulować w wieku późniejszym,
tutaj b. pomocne są gry komputerowe i filmy (u moich dzieci zadziałały HOMM oraz przygody Poirota itd., a ja, w dawnych czasach, słuchałem w kółko BBC),
a egzaminy, to tylko zapoznanie się z wymaganiami i terminologią, nigdy mi nie były do niczego potrzebne
ale rozmawiamy nie o egzaminach a o nauczaniu języka, dzieci
chociaż, wyobrażam sobie, nie stanowi problemu rozmowa rekrutacyjna w wymaganym języku
Mój mąż ma taki talent do języków- on ekspresowo rozumie obcy język. W jego rodzinie jest osoba, która sama nauczyła się grać na instrumencie- więc widocznie mają takie predyspozycje. Ja niestety nie ma tego daru. Zwyczajnie nie słyszę obcego języka.
@Pioszo54 to że nauczyłeś się polskiego ze słuchu nie znaczy że nauczysz się każdego.
i to co piszesz jest, hm, zatrważające,
ze wzgl. na narzucające się pytanie: a co z resztą życia młodego człowieka, co z czytaniem książek, co z życiem towarzyskim, co z zainteresowaniami?
Sprzeczność polega na tym, że piszesz jakby nauka tego angielskiego z netu nie wymagała czasu.
A czy szkoda pieniądzy? Każdy sam decyduje na co mu szkoda a na co nie
@Pioszo54 raczej jesteście wyjątkiem od reguły.
Ucząc się sama, czy ucząc dzieci widzę ile wymaga to pracy. I zdecydowanie youtube, czy gry nie są wystarczające dla przeciętnego ucznia, nawet z dobra pamięcia
tylko wyniki nie są od pierwszego czy dwudziestego razu, wymaga to jednak czasu
wg mnie każdy się naprawdę uczy tylko tego, co jest mu potrzebne,
trzeba więc stwarzać takie sytuacje i w ten sposób prowadzić kształcenie;
być może dla nastolatka jest już na to dużo za późno,ale z małymi dziećmi chyba warto spróbować,
np., wg mnie, świetnym sposobem na nauczenie liczenia i dodawania, jest gra w chińczyka, naukę czytania zacząłem od pisania ciekawych słów i czytania ich dzieciom sylabami (ale tylko wtedy, gdy byli tego ciekawi);
później, jak umieją już dobrze czytać, to sami sięgają po ciekawe książki
a uczenie metodą szkolną, tzn teraz mamy lekcję tego przedmiotu, to, wg mnie, strata kolosalnych ilości czasu
Podobnie z angielskim, a może nawet z grą na instrumencie. Jednemu wystarczy, że się pokaże, drugi musi zakuwać.
Czytanie książek, czy filmy po angielsku dla mnie to mily dodatek, do jednak dość konwecjinalnej nauki.
Pruski dryl na pewno nie, ale obowiązkowość i systematyczność już tak
poza tym, zainteresowania ewoluują;
a do robienia rzeczy nie całkiem przyjemnych
dobrym motywatorem jest chęć zarobienia
przykład z mojego życia - skończyłem fizykę, z powołania,
a w życiu nauczyłem się np. robić zapinki do broszek, jakiś czas uprawiałem maliny, wyremontowałem od podstaw dom, wybudowałem piec itp.
Można ćwiczyć niekoniecznie w kontekście nauki języka, którego używanie z założenia wymaga pewnego luzu wewnętrznego
Piszę z moich doświadczeń i obserwacji
Ale pruskie podejście do procesu uczenia się
Tyle badań, modeli edukacyjnych, krew w piach
Kiedyś czytałam nawet ciekawy wywiad z jakimś profesorem, który zajmuje się właśnie tematem nauczana języka
Stwierdził, że w ogóle nie ma czegoś takiego jak gramatyka
To uproszczenie, proszę mnie nie palić na stosie
Na początku każdy w klasie miał powiedzieć, jak ma na imię i z jakiego kraju pochodzi
Potem, w wyższych klasach tematy typu wynajem mieszkania, różne kategorie przestępstw i wykroczeń, sporty ekstremalne, skargi na złe warunki w hotelu all inclusive - tak, w wieku 15 lat tym właśnie żyłam
Ale hitem były nazwy grzybów na niemieckim, u kolegi
40 gatunków czy tam odmian
Dobra, wiem, że na pewno te wszystkie kursy innych to w ogóle były super i nie było takich pierdół
Ale w ogóle idea, że dziecko czy nastolatek uczy się z podobnych książek, co dorośli- absurd. Używane słownictwo jest rozbieżne, po prostu
I milion innych aspektów absurdu traktowania nauki języka jak nauki budowy anatomicznej człowieka.
Naprawdę ciekawe, tematy, przedruki różnych artykułów z gazet. Potem fajne dyskusje.
Niestety w tym roku czasowo nie dam rady.
Mnie nie, ani teraz, ani w szkole.
Choć przyznaje, że teraz lekcje angielskiego są dla mnie przyjemnością, kiedyś były obowiązkiem.
W tamtym roku w 8 kl. w ED dawała radę: przygotować się do występu w musicalu (2 razy po 3 godz.: śpiewu, tańca i teatru), chodzić na rysunek/malarstwo, miała trzy zajęcia językowe (pol, ros, ang) i poza tym należy do ZHRu (zrobiła kurs sanitariuszki).
A teraz klapa, wszystko ciężko przychodzi.
Jej kuzynka w 1 LO siedzi do godz. 23 nad lekcjami, a kuzyn w 1 kl. w jakimś topowym LO- zupełnie inne podejście: 3x w tyg. piłka nożna, przyboczny w ZHR-ze, ministrant, lektor, ale nie przejmuje się, że jest nie bardzo przygotowany do wszystkich lekcji.
Tak, że potrzebujemy popracować nad wyluzowaniem.
Bo o tym chyba rozmowa
Czyli wg mnie artykuł jest "antydzieciowy" - ale to wiadomo było od początku
A teraz głębiej:
Wg mnie najważniejsze jest pytanie: po co dziecko ma umieć te języki, karate, itp? I dalej: po co w ogóle żyjemy? Dla mnie: kochać i być szczęśliwymi, a na koniec pójść do nieba. A jak to zrealizować - to już dla każdego będzie znaczyło coś innego.
Dla wszystkich potrzeba pewnego "minimum socjalnego" (też różnie definiowanego), ale ile nadto? Św. Paweł zdefiniował to tak: - "Nic bowiem nie przynieśliśmy na ten świat; nic też nie możemy z niego wynieść. Mając natomiast żywność i odzienie, i dach nad głową, bądźmy z tego zadowoleni. A ci, którzy chcą się bogacić, wpadają w pokusę i w zasadzkę oraz w liczne nierozumne i szkodliwe pożądania. One to pogrążają ludzi w zgubę i zatracenie. Albowiem korzeniem wszelkiego zła jest chciwość pieniędzy. Za nimi to uganiając się, niektórzy zabłąkali się z dala od wiary i siebie samych przeszyli wielu boleściami." I na koniec ja bym powiedziała AMEN.
I znowu wyszło mi dużo - trudno, nie wszyscy dobrną do końca
Między "to jest fajne, pozyteczne" oraz "to jest NIEZBĘDNE"
I tak sobie dyskutujemy.
Dla mnie akurat kursy językowe dla dziecka to jeden z głupszych sposobów na przebimbanie kasy
Ale rozumiem, że ktoś ma inne doswiadczenia i opinie
Tylko to w sumie nie jest clue.
Bo jakby ktoś spojrzal w mój budżet, też by stwierdził, że coś tam beż sensu kupuję
Tylko pytanie jest właśnie- co jest niezbędne, i czy dajemy sobie i innym prawo do tego, żeby ponad to "niezbedne" wybierac zgodnie z rozeznaniem, a nie z modą czy oczekiwaniami otoczenia
I ta rozmowa ma zawsze przesunięty środek ciężkości z odpowiedzi na podstawowe pytanie: czy ubodzy ludzie mają prawo mieć dzieci?
na jakieś rozważania o certyfikatach, CV i rozmowach kwalifikacyjnych...
I jakby w domyśle, jak piszesz, jest odpowiedź na pytanie nr 1: nie, nie mają prawa. Bo mają zapewnić NIEZBEDNE kursy dubbingu.
A ja sie czasem daję wkręcić i dyskutuje o tych kursach, i dlaczego czyjeś dziecko ma nie zostać Czubówna, tylko dlatego, że rodzice nie zapisali itd...
@Ata, pominęłaś jeszcze 4 opcja: zarabiamy tyle, że możemy bez problemu opłacić zajęcia więcej niż 1 dziecku i finansowanie zajeć choć pochłania masę kasy, to nie jest to dla nas problem.
Dopisek: żeby nie ciągnąć dyskusji. W takim wypadku nie zapisujemy dziecka na zajęcia na które nas nie stać.