Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Jak przygotować dziecko do pierwszej klasy w szkole
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Nauczanie domowe ? Nie ukrywam, że ta myśl przeszła mi przez głowę, ale obawiam się, że przy takiej ilości dzieci nie uda mi się znalezć czasu. Sylwio dziękuje, że powracasz do pytania. Ciągle jednak czekam na wasze odpowiedzi co do nauki dzieci i osiągnięcia przez nie samodzielności w nauce.
:rolling:
Musiałabym mieć niezwykle długa rączkę już trzy lata temu, gdy najstarsza jako 18-latka wyjechała na wakacje do pracy w Irlandii.
Jak zwykle nieomylny psycholog, chociaż przyznaje ,ze w życiu pewnie jest inaczej.
O jakim kloszu mowisz, nie pomyliło Ci się coś?
Oaza moim dziewczynom nie odpowiada, bo wg nich jest zbyt mało radykalna:crazy::crazy::crazy:
Życzę Ci,żeby Tobie udało się wychować Twoje córki tak jak mnie udalo sie wychować moje. Wszak moje najstarsze mają już: 21, 19 i 15 lat.
Popatrz na rzeczywistość: czy dzieci w takim wieku da sie jeszcze prowadzić za rączkę i trzymać pod kloszem?!!!!!!!
Proszę o ciutkę realizmu.
Panie Boże, uchroń nas od takich psychologów!
Dziękuję za diagnozę. Też psycholog?
Jeśli może się mylisz, to po co wypisujesz bzdury!!!!!!!!!!!!!!!!!!!:shocked:
Nie mialabym odwagi napisać tutaj co o Was sądzę.:sad:
Życzę szczęścia!
nie ma dla mnie większej radości, przyjemności, niż bycie z małym dzieckiem
a jednocześnie mam przyjemne uczucie dobrze spełnionego obowiązku
przecież życie jest obowiązkiem, mamy zobowiązania wobec Boga i wobec tych wszystkich, którzy przeżyli swe życie po to, żebyśmy my mogli istnieć
ale... radość przychodzi sama a obowiązku musimy dzieci nauczyć
Tam najważniejsze są uczucia, spontan, a przede wszystkim pozytywne myślenie:devil:
Troche się z Toba nie zgadzam.
Tylko tego nie uczą na psychologjii i pedagogiji.
Tam najważniejsze są uczucia, spontan, a przede wszystkim pozytywne myślenie:devil:[/quote]
Myślę że jak na każdych studiach, wszystko zależy od Ciebie - twój kręgosłup moralny n ile ci pozwala. Na końcu wszystko rodzi się w nas. Niezależnie od kierunku studiów. Studiowałam więc wiem. trochę życzliwości i mniej uogólniania- to do wszystkich.
Mam nadzieję, że Ty nie wyciągasz zbyt pochopnych wniosków.
Jednak uściślę, że swoim najstarszym córkom (21, 19, 15 lat) już nie każę przepisywać dyktand z lukami
Boję się cokolwiek nowego pisać, bo znowu sobie poużywają.
Tak to już jest.
gdyby to było pierwsze i szkoła nowa to bym się przyglądał, czy mu tam dobrze
Ja myślę , że obowiązki można wypełniać będąc pełnym radości życia. Ale nie uważam , że wiem już wszystko , interesują mnie postawy innych.
dobrych rad ciąg dalszy:
- zlikwiduj telewizję (jeśli masz)
- ucz dzieci czytać
- czytaj dzieciom ile możesz, jeśli się nudzą dłuższymi bajkami, czytaj coś krótkiego,
np. wierszyki Brzechwy (Zoo)
my dużo dzieciom czytamy od zawsze , od maluszka...bardzo to wyćwiczyło ich pamięć i koncentrację a w dalszej perspektywie dało miłość do czytania...teraz starsze córki same czytają braciom, czytają bardzo dużo i chętnie...ale i tak my sami też im nadal czytamy. Nasz dwulatek mówi wierszyki z pamięci, lub "czyta" z pamięci w dobrych miejscach przewracając kartki:tongue:
u nas podobnie :bigsmile: tylko najstarsi chłopcy nie chcą czytać .......
Jasne,że wszystkiego nie piszę, bo nie mam na to czasu, nie da rady.
Piszę o obowiązkach dzieci, żeby innych rodziców zachecic do tego samego.
Widzę, co się wokół mnie dzieje (poza domem). Rodzice w ogóle niczego nie wymagają od swoich dzieci. Wszędzie rosną zbóje i egoiści. Gdy dziecko się nie uczy, nie pomaga w domu - rodzice najczęściej wzruszają ramionami: "on/ona już taki jest, nic na to nie poradzę". Zaznaczę: to są b. porządni rodzice, pobożni. Nasłuchali sie tylko jakiś ideologii pedagogicznych, że dziecko jest cacane, że mu trzeba dać swobodę, nie zrażać, nie zmuszać, nie karać, zaufać, a ono już będzie wiedziało co jest najlepsze. To są bzdury!!!!!!!!!!!!1
Do tego nauczyciele nie wymagają, tylko bawią się z dziećmi, boją sie wymagać, boją się konfrontacji z uczniami i rodzicami - cóż chory system szkolnictwa. Uczyłam w szkole, więc wiem.
Zawsze stawiałam wymagania swoim dzieciom. Pilnowalam i pilnuję, żeby się uczyły, żeby nie tylko odrabiały lekcje, których mają mało zadawanych. Jak np. dziecko nie chciało czytać siadałam z nim i musiało czytać przy mnie.
I bardzo dobrze na tym wyszłam, a przede wszystkim moje dzieci. W przeciwieństwie do tych rodziców, którzy idą na spontan.
Na dowcipy się nie wysilam, bo nie umiem dowcipkować. Inni robią to wspaniale i stale śmieję się przed komputerem, aż dzieci z mężem pukają się w głowę.
Wydawało mi sie oczywiste, że wszyscy wiedzą, że życie w rodzinie wielodzietnej jest radosne, szczególnie tu , na tym forum. Nie może być inaczej.
Ja jestem bardzo wymagającą matką, mimo, że naczyatałam się pedagogicznych książek - życie zweryfikowało wiele z tych lektur :)))))))
Wymagająca Miłość, jasno wytyczone granice - to hasło mojego bycia mamą - a obowiązki - one się określają w rodzinie wielodzietnej w dość naturalny sposób - nie przypisuję sobie tego sukcesu :)))))) Wszyscy wychowawcy przedszkolni i szkolni moich dzieci chwalą je za zaradność, szybkie reagowanie na polecenia, przestrzeganie norm i dobre funkcjonowanie w grupie - wręcz pozytywne przywództwo :) Zawsze staram się zachęcać, by w nauce nie szły po najmniejszej lini oporu, jeśli się czymś zainteresują, szukamy głębiej, poszerzamy wiedzę....ale nie uważam, że w szkołach mają mało zadawane - akurat u nas wręcz odwrotnie :) - jestem jednak mocno za tym, że w pewnym wieku najistotniejsza jest zabawa, potem nauka przez zabawę, potem nauka z wewnętrznej potrzeby i chęci :) ale nade wszystko próbowanie różnych form kulturalnej aktywności, także tańca, malarstwa, muzyki, teatru, fotografii - bo te właśnie dziedziny czynią człowieka wrażliwym na piękno....Młodszy wiek szkolny to czas dużej podatności na te formy, no i wtedy jest też na to więcej czasu - bo nie ma nadmiaru nauki książkowej. Dlatego moje dzieci tańczą, śpiewają, malują, fotografują, kręcą filmy....