Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Brawario zmienia zdanie w kwestii tańców damsko-męskich
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Ja nie pisze o czułych tancach na wyjazdach firmowych, chodzeniu z koleżankami do klubów i obtańcowywania nowopoznanych facetów, ale o zabawie e gronie przyjaciół i dobrych znajomych.
Mowilam o mieszanych, zażyłych relacjach sam na sam
Zapewne większość osób o uregulowanym życiu seksualnym nie ma takich myśli w czasie tańca. Podobnie jak większość takich osób patrząc na teledyski z półnagimi tancerkami nie ma myśli o tym, by zaraz kogoś zgwałcić. I cóż z tego? Kuszenie go grzechu nie musi być i często nie jest aż tak gwałtowne. Gdyby szatan zazwyczaj kusił by ludzie w tak gwałtowny sposób to wiele by nie zwojował, gdyż w ten sposób od razu pokazałby dno na które można popaść podążając za grzechem. Czy myślisz np. że gdyby Hitler już na samym początku obwieścił Niemcom, że dokona ludobójstwa, wywoła wielką, krwawą wojnę, to większość Niemców zagłosowała by na niego w 1933 roku?
Pomijając już to, że tradycyjne przestrogi katolickie w tej dziedzinie akcentuję prawidłowość, że tańce dla ogółu są dużym niebezpieczeństwem, to myślę, iż warto przyjrzeć się pewnym kulturowym archetypom tej rozrywki.
Gdyby współcześnie problem z tańcami polegał tylko na dotknięciu dłoni partnerki/partnera to sam nie widziałbym w tym niczego niebezpiecznego. Granice bliskości, poufałości i intymności w tańcach sukcesywnie jednak się powiększają odpowiednio do tego, jak owe granice poszerzają się w innych płaszczyznach. W czasach, gdy nie było mile widziane, by w codziennych sytuacjach dotykać niewieściej dłoni, a w związku z tym mogło to być dla wielu ówczesnych mężczyzn źródłem pokus, jakoś dziwnie się składało, że w tańcach było to aprobowane. Oczywiście, dotykanie niewieściej dłoni z biegiem czasu spowszedniało i przestało być dla większości mężczyzn źródłem większych pokus, dlatego też - jak sądzę - z inspiracji demonów, do tańców zaczęto wprowadzać bardziej śmiałe, bardziej poufałe elementy. W XIX wieku było to np. obejmowanie ramion w walcu, później zaś zaczęły dochodzić takie rzeczy jak: uściski, przytulanie się, obcieranie, wykonywanie różnych sugestywnych gestów i ruchów, etc. I tak mieliśmy już do czynienia z wyniesieniem na salony tanga będącego elementem tradycyjnej kultury lupanarów, a dziś zaczyna się to czynić w stosunku do tańca na rurze, który do tej pory był domeną miejsc o wiadomej reputacji. Gdy spojrzymy na ewolucję jaką przechodziły tańce damsko-męskie, to naprawdę widać jak na dłoni, że zawsze wychodziło one kilka kroków przed społecznie akceptowalną w innych sytuacjach konwencję bliskości, poufałości pomiędzy mężczyzną i niewiastą. Osobiście jestem przekonany, że nie jest to żaden przypadek, ale stanowi to sprytną diabelską pułapkę, by kusić ludzi do różnych nieprzystojnych gestów, zachowań i myśli.
Tym nie mniej trudno jednak zaprzeczyć, iż pomiędzy "tańcem na rurze" a innymi bardziej popularnymi tańcami damsko-męskimi istnieję pewne podobieństwa. Są nimi, na przykład:
- fakt, iż w swej konwencji mają one przekraczać granicę bliskości, poufałości i intymności pomiędzy płciami przyjętą w innych sytuacjach. Oczywiście "taniec na rurze" idzie tu znacznie dalej, niż np. tango.
- fakt, iż np. tango przez wcale niekrótki czas było tańczone wyłącznie w tych samych miejscach co "taniec na rurze" (domach publicznych, klubach nocnych).
- fakt, iż spora część tańców towarzyskich (zwłaszcza tańce latynoskie) zawiera w sobie gesty i kroki o sugestywnie erotycznym charakterze (kręcenie biodrami, pośladkami, klatką piersiową, etc), zaś przyjrzenie się ich pierwotnym nazwom też daje niemało do myślenia, np. rumba nazywana jest "tańcem namiętności", tango "walką kochanków".
"Tym nie mniej trudno jednak zaprzeczyć, iż pomiędzy "tańcem na rurze" a innymi bardziej popularnymi tańcami damsko-męskimi istnieję pewne podobieństwa. Są nimi, na przykład:
- fakt, iż w swej konwencji mają one przekraczać granicę bliskości, poufałości i intymności pomiędzy płciami przyjętą w innych sytuacjach."
Nie wiem Brawario gdzie mieszkasz, ale ja tu na śląsku często spotykam się z widokiem małoletnich par obściskujących i namiętnie całujących się po parkach, czy w autobusach... tak więc nie zgadzam się z tezą, jakoby w tańcu granice bliskości były przekraczane- może sto lat temu faktycznie tak było, ale dziś? Dziś granice bliskości między parami praktycznie przestają istnieć, gdy tymczasem w tańcu towarzyskim masz ściśle określony kod, który mówi Ci w jaki sposób i w którym miejscu wolno Ci dotknąć partnerkę (dłonie, plecy, ramiona- straszna nieprzyzwoitość)
I nie przeczę, że w tańcach typu tango, czy rumba jest erotyzm. Jest erotyzm i jest piękno. I ja się zachwycam wystudiowanymi ruchami profesjonalnych tancerek, mimo, że absolutnie nie pociągają mnie one seksualnie.
I nie uważam że erotyzm = zło. Jesteśmy istotami płciowymi, to jest dla mnie naturalne.
dyskutuję- nie taniec nie jest zły.
Ponadto Brawario próbuje stworzyć zasadę dot wszystkich tańców m-d, wywodzi, że zawsze są okazją do grzechu. Tyle, że my z marteczką piszemy o bardzo konkretnym sytuacjach, które rozgrywają się wsród konkretnych osób, w konkretnym układzie towarzyskim. Brawario w ogóle nie bierze pod uwagę tych zmiennych, dlatego jego model może sie utrzymać, ale jedynie w warunkach laboratoryjnych, bądź przy pasujących do tezy zmiennych.
Oczywiście, że jesteśmy istotami płciowymi i nie ma w tym nic złego. Nie ma też w tym nic złego, że dziewczyna chce podobać się chłopakowi i dlatego np. ładniej się ubierze, umyje i uczesze włosy, uśmiechnie się doń. Pytanie jednak polega na tym, jak daleko może posunąć się tego rodzaju zalotność poza małżeństwem? Czy ładny ubiór ma oznaczać minisukienkę z dekoltem, a uśmiech ma się przerodzić w kręcenie pośladkami i biodrami przed obiektem zalotów (co jest normą w tańcach latynoskich)? O ile uśmiechanie się do kogoś ma w swej istocie przekaz "Miło mi się z Tobą rozmawia/przebywa" i nie trzeba tu dopowiadać sobie czegoś więcej, to niby w jaki sposób mężczyzna ma odebrać zachowanie niewiasty, która kręci przed nim dolnymi częściami ciała i obnaża część piersi? W kulturach pierwotnych przynajmniej nie oszukiwano się odnośnie jasnego znaczenia tego typu gestów i były one wykorzystywane w ramach rytuałów płodności i uroczystości godowych.
W Związku Sowieckim wymyślono na to nazwę: schizofrenia bezobjawowa.
już zanotowałam ten argument
Marteczka i w porządku, bo Ty jesteś Kobietą.
Nie, Brawario nie popełnia żadnego błędu logicznego, on tylko zakłada, że ludzie są odpowiednio wrażliwi. A tu niestety prawie wszyscy mają przytępioną wrażliwość i wyobraźnię.
Myślę, że to jest jeden problem, a drugi to taki, że jeżeli ktoś coś lubi, np. taniec, to łatwiej mu jest przyjąć, że Brawario się myli, niż zrezygnować z ulubionej rozrywki. Argumenty go nie interesują, bo argumentów przeciwnych tezom Brawario nie używa - same emocje - najlepsze jest na koniec, kiedy już nie wiadomo, co powiedzieć: "i tak mnie nie przekonasz ani ja ciebie".