Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Brawario zmienia zdanie w kwestii tańców damsko-męskich
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
A nóż ktoś postawi wreszcie znak stop?
A nóż chodzi o masaż bolących pleców?
A nóż chodzi wyłącznie o przytulanie??
Jasne, nie ma co sie dopatrywac Bóg wie czego :cool:
(:ap:)
Ogień nie przestaje nas parzyć, dotyk dłoni, nie wzbudza już tak silnych emocji jak niegdyś.
Ja się nie dziwię, że taniec mógł budzić kiedyś tak silne emocje, skoro był jedyną możliwością kontaktu z płcią przeciwną. Ale dziś? W dobie randkowania, czy nawet mieszkania ze sobą przed ślubem stracił swoje pierwotne znaczenie i stał się zwyczajną rozrywką.
Chodzenie na bal z byłym chłopakiem;
Pocieszanie się w ramionach potencjalnej miłości;
Spędzanie kazdej wolnej chwili sam na sam z siostra zony, wznoszenie toastow w pokoju hotelowym;
Bycie na kazde zawolanie innej kobiety;
Umawianie sie na kolacje przy swiecach z facetem, w ktorym sie zakochalo, aby mu oznajmic ze nic tego nie bedzie
Plus pretensje do współmałżonka o brak zaufania i fanaberie oraz obwinianie o rozpad związku małżeńskiego :an:
Gdyby ewolucja tańców d-m pozostała na etapie li tylko dotykania dłoni, pociesznych podskoków czy ukłonów, to miałabyś rację, iż w dzisiejszej dobie tańce takowe są już tylko zwyczajną rozrywką, czymś w rodzaju ruchowej, gimnastycznej zabawy. Ale jeszcze raz pozwolę sobie przypomnieć, iż ruchy i postawy w tańcach ewoluują wraz ze zmianą obyczajów w społeczeństwie. W momencie, gdy można sobie na więcej pozwolić w innych sytuacjach i tańce stają się też śmielsze, bardziej poufałe, bliskie i mniej skromne. W ten sposób od menueta i poloneza przeszliśmy to tanga i innych latynoskich tańców, dyskotekowych pląsów godowych, a obecnie czyni się starania o wyprowadzenie "tańca na rurze" z domów publicznych i klubów nocnych na salony pod pozorem, iż nie jest to żadna erotyka, ale jest to wyraz gracji, gimnastyki, etc. Dla mnie to wszystko nie jest przypadkiem, ale pewną prawidłowością, która kryje się w logice tańców d-m.
Sam nie chciałem sięgać aż po tak dosadny przykład, ale - zachowując wszystkie proporcje - i on jest trafny. Owszem, można położyć się razem z nieswoją żoną razem do łóżka i mimo to do żadnego grzechu nie dojdzie, ba, a w pewnych okolicznościach takie zachowanie nie będzie stanowić większej okazji do grzechu. Dziać się tak może np. w przypadku homoseksualisty i lesbijki, małych dzieci, pary staruszków, impotentów, etc. Ale czy to oznacza, że w takim razie, można i należy powiedzieć, że skoro istnieją osoby, które leżąc w jednym łóżku z nieswoją żoną nie zgrzeszyły, a nawet nie miały ku temu większych pokus, to:
- nie należy mówić, iż leżenie w jednym łożu z nieswoją żoną/mężem jest zazwyczaj źródłem wielu pokus?
- wszystko zależy tu od intencji. Jeżeli ktoś leży w łóżku z nieswoją żoną nie mając intencji popełnienia grzechu, to znaczy, że sprawa jest wolna od niebezpieczeństwa i nie należy tu sugerować żadnych ogólnych reguł typu "unikajcie leżenia w jednym łożu z nieswoim mężem, nieswoją żoną"?
jeśli nas nie cieszy, to z nikim do łóżka nie idziemy, bo i po co?
Nie trzymam obcych mężczyzn za dłoń, pewnie dzięki temu nadal dłoń mojego męża oddziałuje na mnie bosko :cool:
Ja tam wole jak najwiecej zostawić dla męża. Nie czuję sie przez to ograniczona, ale bogatsza.
Chyba sie nie rozumiemy
I tak się stopniowo i niepostrzeżenie granice moralności przesuwa do niemożliwości :cu:
No ja się nie położę, koledzy się położą
Kiedy poznałam męża, przestałam chodzić na tańce, bo wydawało mi się niewłaściwe, spędzanie tyle czasu z innym mężczyzną, mimo, że był to kolega z którym znam się od dziecka i z którym łączy mnie tylko i wyłącznie platoniczna przyjaźń. Ale nie przestałam z tego powodu tańczyć z nim i innymi kolegami na wspólnych imprezach. Co więcej, mój ex partner ze szkoły tańca przygotowywał nas do naszego pierwszego tańca na weselu- mój kompletnie nietańczący mąż zatańczył ze mną pięknego walca angielskiego:bigsmile:
Zrozum Nika, ja zawsze byłam chłopczycą. Nie miałam za bardzo innego wyjścia, bo jakoś tak się złożyło, że wszyscy znajomi rodziców mieli synów, więc byłam od dziecka jedyną dziewczynką w męskim gronie. Ci przyszywani kuzyni, zawsze byli dla mnie jak bracia i może właśnie dlatego wierzę, że można mieć z facetami całkiem normalne relacje niepodszyte seksualnością.
Ktoś kto miał inne doświadczenia z pewnością inaczej postrzega kontakty damsko-męskie i nie ma w tym nic złego.
Życze Ci, zeby te nowe doświadczenia nie okazały się miażdżące
O jaki taniec chodziło Augustynowi?
"Lepiej jest całą niedzielę orać, aniżeli spędzić ją na tańcach".
Jestem przekonany, iż w zacytowanej przez Ciebie wypowiedzi, św. Augustynowi nie chodziło o tańce damsko-męskie, lecz miał on na myśli pewne dobre, biblijne, radosne tańce, które wykonywane były oddzielnie przez mężczyzn i niewiasty ku chwale Bożej.
Niebezpieczeństwo dzisiejszych czasów to widzę raczej w rozlazłości ogólnej i braku ruchu wszelakiego :sad: