Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Brawario zmienia zdanie w kwestii tańców damsko-męskich
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Odradzać stanowczo to można puszczania się na dyskotekach, a nie tańca.
Dla mnie tak wroga reakcja na pracę Brawaria jest czymś kuriozalnym. Wydawać by się mogło, że katolikom zależy na poznaniu źródeł zagrożeń i starannym ich omijaniu. Tymczasem można odnieść wrażenie, że możliwość tańca jest jak najdroższa zabawka małego dziecka, której będzie ono broniło choćby i waląc łopatką przez łeb. To jest jak jakaś namiętność, której nie wolno nawet poddać krytyce, bo przecież nikt nie mówi o realnym zakazie. Szczerze mówiąc, o ile na początku byłem wobec Brawaria sceptyczny, to właśnie te reakcje, dzikie i funkcjonujące na poziomie instynktów, zasygnalizowały mi, że coś jest na rzeczy.
Z moich doświadczeń: można tańczyć i cieszyć się ruchem pięknem muzyki i dziewczyny; można też niestety tańczyć ze zgoła nieskromnymi zamiarami i nastawieniem. Nie zdarzyło mi sie nie wychwycić tej różnicy.
Słucham czasem opowieści kolegi z roboty co chodzi na potańcówy do knajp i bez wchodzenia w szczegóły powiem, że z czystością nie ma to nic wspólnego. Z obu stron.
czuję się trochę jak ten NPR-owiec nawrócony co przejrzał na oczy.
dla ścisłości : Brawario napisał, ze tańce rodzinne - mąż, żona, najbliższa rodzina - są przyzwoite, pozostałe tańce powinny być stanowczo odradzane, a nie zakazane.
a tak w ogóle to umiar, przyzwoitość i skromność, oraz rozeznanie dobrych i złych tancow -powinno wystarczyć, aby chronić się przed tym "złym" rodzajem tańca.
Ja moim dzieciom nie pozwalam oglądać programów typu taniec z gwiazdami, you can dance, oraz większości teledysków - własnie po to, aby nie rozbudzac w nich tej erotyki tańca.
---
Oczywiście, ale czy to jest właśnie odradzanie?
Ja generalnie po prostu nie tańczę, nie umiem i nie lubię, choć na weselach bywam chętnie, ale ze względu na możliwość pogadania.
Ale Brawario zasadniczo ma rację, problem tylko z przekazem, no i ta fiksacja na jednym temacie trochę męcząca (może dlatego, że mnie przekonywać nie musi).
:bigsmile: Fakt, ale muszę przyznać, że wśród znajomych i rodziny jest spooooro par, które poznały się właśnie w tańcu na weselu.
Ja bym się tam nie czepiała tańców weselnych (choć zawsze mogą się zdarzyć tańce i TAŃCE), w końcu Pan Jezus w Kanie jakós nie rozkurzył towarzystwa a im jeszcze błogosławił, czepiałabym się imprezek typu dyskoteki, TzG tudzież inne prywatko-potańcówki w gronie nie-rodzinnym.
edit: dodałam cytat
Ale tylko z mężem :aa:
I akurat te wesela nie miały dla mnie nic wspólnego z radosnym swietowaniem w rodzinnym gronie :devil:
Potem był okres kiedy byłam stała bywalczynią klubów :shamed: Powiem krótko: Sodoma i Gomora...
A dopiero co rozmawialiśmy z kolegą męża (kawaler), który przyznał ze ogląda teledyski na MTV, bo są takie "erotyczne" i on lubi tak dla rozluznienia.
Podaje same przykłady negatywne - ale one mnie bardzo rażą.
---
Ja również. Ale to kwestia nastawienia tańczących, a nie tańców jako takich.
W kwestii wesel - mnie się zdarzyło (za mlodu) być wiele razy obściskiwaną i miętoszoną w tańcu przez podpitych, napalonych tzw "dalszych" wujków.
---
Problemem jest bycie zbokiem i alkohol, a nie taniec.
To, że większość współczesnych tańców jest tańczona w sposób perwersyjny, nie znaczy, że nie ma ludzi, którzy tańczą w sposób nieperwersyjny i którzy nie traktują tańca jako elementu gry erotycznej. Zaprzeczanie istnienia takich ludzi, wcale nie będących rzadkością, jest zaprzeczaniem rzeczywistości.
Za to obrzydzenie mnie ogarnia jak sobie przypomnę napalonych narzucających się i macających dziewczyny na siłę kolesi w podstawówce, im nawet dyskoteki nie było trzeba.
Tylko tak rozumując po brawarystycznemu należało by zabronić dzieciom chodzenia do szkoły...
edycja: ...albo do ED
http://www.youtube.com/watch?v=rX3GD_kBj_g&feature=related
P.
"Częstym argumentem, jaki podnoszony jest w obronie tańców damsko-męskich, jest fakt, iż w Piśmie świętym kilkukrotnie jest mowa o dobrych, chwalących Pana Boga tańcach. Sugeruje się także, że sam Pan Jezus będąc obecnym na weselu w Kanie Galilejskiej, moralnie zaaprobował mieszane tańce.
Tego rodzaju apologia mieszanych tańców nie uwzględnia jednak jednej bardzo ważnej okoliczności, która czyni ich argumentację w tym względzie całkowicie bezsensowną. Otóż, tradycyjnej kulturze bliskowschodniej (w ramach, której powstawała przecież Biblia) obcy jest zwyczaj mieszania się niewiast i mężczyzn w trakcie tańców, czy też, tym bardziej, łączenia się przez nich w pary lub wzajemnego dotykania się. Owszem, w ramach kultury arabskiej funkcjonuje tzw. taniec brzucha, który polega na tym, iż roznegliżowana do pewnego stopnia niewiasta, w sugestywny sposób tańczy przed mężczyznami. Taniec brzucha był i jest jednak praktykowany przez niektórych Arabów, a nie ortodoksyjnych Żydów. Poza zaś, przypadkiem tego tańca, trudno byłoby znaleźć wśród ludów Bliskiego Wschodu, pląsy, które polegałyby na tańczeniu kobiet przed mężczyznami lub też obie płcie mieszałyby się w ich trakcie ze sobą. Normą w tamtejszych kulturach są tańce, w których mężczyźni oddzielnie od niewiast, biegają razem ze sobą w kółku, skocznie podskakują, etc.
Błędem jest zatem przenoszenie, naszego europejskiego wyobrażenia tańców, na tańce, które odbywały się w czasach i kulturze Starego oraz Nowego Testamentu. Ani Dawid skacząc i tańcząc przed Arką Pańską, nie czynił tego w parze z jakąś niewiastą, ani też nie pląsał po to, by okazać swe cielesne wdzięki miejscowym kobietom (lecz pragnął przez to chwalić i czcić Boga), ani Pan Jezus będąc obecnym na tradycyjnym weselu żydowskim, nie miał tam do czynienia z tańcami damsko-męskimi.
Ks. Jakub Wujek, tak wyjaśnia zagadnienie obecności tańców na stronach Pisma świętego:
"Tedy znajdujemy w Piśmie świętym NIEKT??RE tańce poczciwe, ku chwale Bożej uczynione, dla dziękowania za zwycięstwo nad nieprzyjaciółmi od Pana Boga dane. Po wybawieniu ludu żydowskiego z niewoli egipskiej, a po przejściu przez morze czerwone, gdy w nim zatonęli prześladowcy jego; tam wszystek lud z radością i skakaniem dziękował Panu Bogu: tam Maria prorokini siostra Aaronowa ze wszystkimi niewiastami tańcowała, zaczynając piosnki, a dziękując Panu Bogu za ono zwycięstwo. Także kiedy był Dawid zabił onego olbrzyma Goliata, a wracał się z królem Saulem do Jeruzalem: tedy wychodziły przeciw im Panie i Panny ze wszystkich miast żydowskich, tańcując, grając i śpiewając: Poraził Saul tysiąc, a Dawid dziesięć tysięcy. Dawid także kiedy prowadził skrzynię Pańską do Jeruzalem skakał ze wszystkiej mocy przed Panem swoim, grając na harfie swojej. Także i córka Jefte, książęcia żydowskiego zabieżała z tańcem ojcu swemu, gdy się nawracał po zwycięstwie Ammonitów nieprzyjaciół swoich. I w Ewangelii czytamy o owym marnotrawnym synie, jako go ojciec wdzięcznie przyjął i sprawił przeń wesele z muzyką i tańcem. TAKOWE TAŃCE PRZYGANY NIE MAJĄ. ALBOWIEM NIE DLA ROZKOSZY, ANI DLA JAKIEGO WSZETECZEŃSTWA, ALE KU CHWALE BOŻEJ BYWAŁY SPRAWOWANE. A TEŻ TAM OSOBNO MĘŻCZYZNA, A OSOBNO NIEWIASTY TAŃCOWAŁY: NIE TAK SIĘ MIESZALI, JAK TO U NAS W OBYCZAJ WESZŁO".