Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Brawario zmienia zdanie w kwestii tańców damsko-męskich
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Natomiast w kwestii tańców w parach, to dziękuję Brawario za temat - wg mnie jest dokładnie jak piszesz:
"Twierdzę po prostu, iż tańce d-m zazwyczaj (a więc w przeważającej mierze, na ogół, prawie zawsze, co nie znaczy, że dokładnie zawsze, w każdym przypadku) stanowią bliską okazję do grzechu."
Ps. Proszę nie oburzaj się na mnie. Ja to wklejam, Ty zaś oglądałaś wczoraj podobne sceny wraz z dziećmi przez prawie 2 godziny i jeszcze się tym chwalisz i to reklamujesz.
Jak bym miał córkę w tym wieku to bym na coś takiego jej nie pozwolił.
Ano tyle, że dzielnice burdeli służą kontaktom z prostytutkami. Moje osobiste doświadczenie, że to tylko wątpliwa atrakcja turystyczne, nie daje mi prawa do negowania zagrożeń związanych z takim miejscem. Mogę co najwyżej powiedzieć, że miałem więcej szczęścia, niż rozumu.
Są tańce i tańce. A taniec współczesny idzie niewątpliwie w kierunku coraz większej emanacji seksem i cielesnością, co nie ma nic absolutnie wspólnego z tańcami ludowymi czy pięknem baletu. Niebezpieczeństwo istnieje jak najbardziej i to szczególnie dla ludzi młodych, nieukształtowanych. Nasza kultura jest przesycona seksem i pornografią - i temu nikt nie zaprzeczy, prawda...? Czyżby więc ktoś chciał twierdzić, że taniec jest od tego wolny...? Jeśli ktoś posiada umiejętności taneczne i cudne "kaloryferki" na brzuchu (które szczerze podziwiam...), niech je wykorzystuje w dobrych dziełach, pięknych, czystych. Czy to takie trudne...?
Owszem - jest "Jezioro łabędzie" i jest "Mazowsze" - na jednym biegunie. Tym mniej popularnym.
A na tym drugim...? Jest "TzG", dyskoteki i filmy w stylu jak wyżej...
Zobojętnienie na to lub udawanie, że tu nie ma problemu jest ogromnym uproszczeniem i moim zdaniem - zaślepieniem...
Dla mnie to kolejny przykład jak pod płaszczykiem czegoś na pozór niewinnego, przemyca się nam do głów coś zgoła innego...
Nieraz mówiłem, iż - w pewien sposób - jestem otwarty na relatywizację tradycyjnych przestróg przed tańcami d-m - w tym sensie, że gdyby przenieść tańce, które krytykowano przed wiekami na dzisiejsze parkiety, to mogłoby się okazać, że nie są one już tak niebezpieczne jak dawniej. Ale zauważ, że dziś już ludzie nie chcieliby tańczyć menueta czy pawany, polonez jest tańczony bardziej na zasadzie muzealnego wspomnienia. I to nawet ten fakt pokazuje, że tańce mają coś w sobie, co przyciąga do nich niebezpieczeństwo i truciznę ludzkich namiętności. Tańce d-m zawsze bowiem ewoulują w kierunku większej poufałości i bliskości cielesnej pomiędzy płciami, większej nieskromności, większej śmiałości w ruchach i postawach, etc. W momencie, w którym ludzie zaczynają się uodparniać na niebezpieczeństwo danych tańców, zaraz na ich miejsce wchodzą tańce bardziej śmiałe, bardziej poufałe, bardziej nieskromne i bardziej wyzywające. Tak też pawany i menuety w pewnym momencie zostały wyparte przez walce i tanga. Dziś zaś np. taki walc raczej już często tańczony nie jest, ale na jego miejsce wchodzą bardzo wyuzdane tańce latynoskie, nieskromne wygibasy w dyskotekach oraz klubach studenckich.
Mi naprawdę nie chodzi o to, by urządzać teraz pikiety pod miejscami, gdzie zbierają się miłośnicy menueta czy pawany. Gdyby zaś dziś na studniówkach jedynym tańcem był polonez, to też bym to zaakceptował. Ba, mógłbym nawet przymknąć oko na na walca, choć ów taniec został formalnie katolikom zakazany przez papieża Leona XII. Śmiem jednak twierdzić, iż pewna logika objawiająca się w rozwoju i ewolucji tańca, sprawi, iż niemożliwym jest, by ludzie teraz masowo wrócili do menueta, pawany czy poloneza. Jakby bowiem nie patrzeć, taniec był zawsze okazją ku temu, by mężczyzna był bliżej kobiety niż w innych sytuacjach. Jeśli więc np. w średniowieczu nie wypadałoby nawet dotknąć niewieściej dłoni, to już w ówczesnych tańcach było to uważane za normalne. Oczywiście, dotykanie niewieściej dłoni samo w sobie nie jest ani złe, ani nawet niebezpieczne, jednak w tamtych okolicznościach kulturowych mogło czymś takim być i faktycznie nieraz było i dlatego autorytety kościelne niegdyś przestrzegały nawet przed menuetami, pawanami, itp. Gdyby jednak przenieść tamte tańce do dzisiejszych czasów, gdzie uścisk dłoni pomiędzy kobietą a mężczyzną jest czymś powszechnym, to zapewne nie stanowiły by one większego niebezpieczeństwa. I dlatego właśnie szatan inspiruje od XIX wieku tańce, w których już nie tylko ujmuje się niewieścią dłoń, ale można już kobietę objąć, przytulić, ściskać, dotykać w różnych innych miejscach oraz w których wykonywane są różne sugestywnie erotyczne ruchy (co mimo wszystko w innych okolicznościach życiowych nie uchodzi za właściwe nawet dziś).
Mi chodzi o to, że znajomość tradycyjnego nauczania katolickiego na ów temat lepiej pozwala rozpoznawać zagrożenia tkwiące we współczesnych tańcach. Jeśli bowiem przez wieku, autorytety koscielne przed nimi przestrzegały, to tym bardziej owe przestrogi jawią się realne i aktualne dziś. W świetny sposób moznaby wykorzystać tradycyjne przestrogi przed tańcami d-m, do zwalczania tego co dziś dzieje się w dyskotekach, klubach studenckich, programach typu "Taniec z gwiazdami". Ale się tego nie robi, gdyż w zupełnie odrealniony sposób mówi się, iż tańce d-m jeśli w ogóle są okazją do grzechu, to są nią tylko rzadko i dla niektórych ludzi. Podczas, gdy dzisiejsza rzeczywistość, aż krzyczy, że TAK NIE JEST i dawniejsze przestrogi przed tańcami są aktualne dziś znacznie bardziej niż kiedyś. Sednem mojej walki jest to, by katolicy zobaczyli, że tradycyjne przestrogi antytaneczne są obecnie znacznie bardziej aktualne niż kiedyś i jak powinny być w związku z tym brano o wiele bardziej powaznie niż dawniej.
Wydaje mi się, że na temat podobania się panny w tańcu jako o pozytywnym zjawisku pisał ojciec Adam Woroniecki, którego proces beatyfikacyjny jest w przygotowaniu, chyba.
Rzecz idzie w ogóle o kulturę, choć pewnie to świat, który "przeminął z wiatrem", a nie o taniec jako taki :wink:. Osobiście nie chciałabym, aby taniec zniknął z naszego życia, zwłaszcza w młodości :tongue:
To że nie zawsze na nim się kończy,tak sobie myślę :-) Niejedna para skusiła się na "intymny" ciąg dalszy.Kiedyś natknełam się na opinię że po tańcu można poznać to jakim ktoś jest kochankiem, było to bardziej niegrzecznie określone ale i tak wiadomo o co chodzi.
Co innych instytucji, to oprócz FSSPX, nie otrzymałem od nich żadnego potwierdzenia, iż książka do nich dotarła, ani też żadnego podziękowania.
Jeśli chodzi zaś o FSSPX, to mą książkę na ów temat wysłałem do przełożonego dystryktu na Europę środkowo-wschodnią, ks. Karla Stehlina (który za nią podziękował i zadeklarował, iż z zainteresowaniem ją czyta - wcześniej w rozmowach ze mną wypowiadał się nieprzychylnie o tańcach) oraz ks. Edwarda Wesołka, który w swym artykule opublikowanym na łamach "Zawsze Wierni" aprobatywnie powtórzył główne tezy mej książki odnośnie tańców (co raczej nie mogło zaistnieć bez przynajmniej milczącej aprobaty, jego przełożonego, ks. Stehlina, który o ile wiem czuwa nad zawartością doktrynalną wszystkich tekstów, które ukazują się w piśmie "Zawsze Wierni").
Tu się z Tobą zgadzam.
Zaciemnianie rzeczywistości to cecha ludzi, którzy żyją w grzechu.
To tak samo jak z prostytutkami, każda Ci odpowie, że to taka praca jak każda inna.
P.
Ten schemat zaczyna się powtarzać w wypadku "tańca na rurze". Przez wiele lat był on domeną klubów nocnych i lokali ze striptizem. I słusznie był kojarzony z obleśnością, wyuzdaniem i seksem. Ktoś jednak wpadł na pomysł by ów taniec wprowadzić na "szerszy rynek" no i zaczęła się gadka o tym, że w tym tańcu nie chodzi o pożądliwość, ale o gimnastykę, aerobik, ćwiczenie mięśni, etc.
Jeśli ktoś czuje się taki chojrak, że nie boi się balansować na tej granicy to proszę bardzo. Podoba mi się przykład z dzielnicą prostytutek. Tylko gdzie wtedy Pawłowe wystrzeganie się wszystkiego co ma choćby pozory złego?
Dzięki Brawario za zwrócenie mojej uwagi na ten problem. Przed spotkaniem z twoimi wypowiedziami w tym temacie miałem co prawda wrażenie, że coś jest nie tak, ale sprawę miałem odłożoną "do przemyślenia".
I jeszcze uważam, że tango jest zdecydowanie tańcem o podłożu erotycznym. Nie wydaje mi się żeby w ogóle występowały jakieś tańce "kontaktowe" d-m nie mające w swoim założeniu stworzenia pewnego napięcia erotycznego pomiędzy tańczącymi. Może polka?:bigsmile:
A mnie się wydaje, że poznać się na zabawie organizowanej przy kościele wśród przyjaciół to bezpieczniejsze niż randki z internetu
Wspólne zamieszkanie przed ślubem tez nie jest samo w sobie grzechem. Jest tylko ku niemu doskonałą okazją.
Śmiem twierdzić, że osoby, którym Pan zechce błogosławić zwrócą na siebie uwagę nawet wspólnie odmawiając godzinki ku czci NMP w pełnym ludzi kościele.
Poznałam mojego przyszłego wówczas, a obecnego małżonka podczas modlitwy wstawienniczej w salce katechetycznej pełnej ludzi.:bigsmile:
A on modlił się nade mną...
A ja prosiłam o miłość...:cool:
I było to 22 lata (prawie) temu... :cool: