Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Dla zadowolonych
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Dzielę się z Wami radością dziś aktywnego dnia B-)
Oddałam ten dzisiejszy dzien, wszystkie spotkania i osoby Panu Jezusowi
i dzień był owocny i aktywny
tylko się teraz do spania nadaję
Wiosna cudna
:O)No i teraz nie wiem, od czego zacząć i co najważniejsze
Po pierwsze wiem już, o co dla siebie powinnam się modlić. Przed zabiegiem poszłam do spowiedzi, no trochę głupio, ale pomyślałam, że tak "na wszelki wypadek" lepiej być w zgodzie z Panem Bogiem. Motywacja tragiczna, no ale Pan Bóg chyba się za nią nie obraził, bo usłyszałam dokładnie to, co mnie ukierunkowało. Jedna z tych spowiedzi, co "dają kopa" w pozytywnym sensie. Spowiadajacy mnie ksiądz nie wiedział co mnie czeka, ale to co powiedział było dla mnie tak symboliczne, odnoszące się do całej mojej sytuacji, tak dające do zrozumienia, że to nie ksiądz mówi, tylko Ktoś większy przez niego przemawia...
Czułam się przez to bezpiecznie i spokojnie (do dnia zabiegu rano, no ale trudno). Jakimś "cudem" sam (nie prosiłam nikogo) znalazł się transport mnie do szpitala i z powrotem (mój mąż dalej jest bez prawa jazdy) - po prostu usłyszałam "my cie przywieziemy" a od innych osób "my cię odbierzemy".
O Emilkę też się nie musiałam wtedy martwić.
Byłam wdzięczna, że mam tylu ludzi przy sobie. Że to w zasadzie jest najważniejsze. Po cholerę zabieg miałby się udać, skoro nie miałabym nikogo przy sobie?
Nauka pokory też mi chyba dobrze zrobiła. Przekonałam się, jak to jest nie móc wykonać najprostszych czynności wokół siebie, i prosić przy nich o pomoc, jak to jest być odartym jednak z pewnej intymności i być tylko ciałem,które trzeba wyleczyć. Paradoksalnie jestem wdzięczna i za to doświadczenie.
Poprawiła się trochę, być może tylko na jakiś czas, relacja z moją mamą. Może dobra i ta chwila.
Mam więcej czasu dla męża i Milki.
Mam czas na nicnierobienie i regenerowanie po szpitalu, chociaż trochę mnie korci, żeby zakręcić się i szybciutko a)posprzątać, b)ugotować, c)uprać ... Hehe, tylko jak dziś w swoim normalnym tempie próbowałam sprzątnąć po śniadaniu, to potem musiałam odpocząć... Ale "naprawiam" się wyraźnie szybciej niż w szpitalu.
Coraz bardziej cieszy mnie moja decyzja z początku roku, kiedy zrezygnowałam z kierownictwa. Miałabym teraz problem, bo nie mogłabym tak ze spokojną głową pójść na ten zabieg, ani na dłuższe zwolnienie, musiałabym wyznaczać kogoś na swoje miejsce, tylko że u nas jest niedobór personelu i nie miałabym kogo... A tak to mogę po prostu nie nadwyrężać swojego zdrowia dla pracy.
No i na koniec: jak dobrze, że nie pracuję w wojsku! Jak to miały być krótkie, żołnierskie słowa...
:-))
Też Cię witam Roseo! @};- Jesteś bardzo dzielna. To ważne doświadczenie, i pięknie o nim piszesz - bezradności, zależności od Boga, poproszenia o pomoc innych. Po takich doświadczeniach trochę inaczej patrzymy na bliźnich, na osoby chore. Można zrozumieć, że czasem po zrobieniu śniadania naprawdę trzeba odpocząć
Ściskam Cię Roseo i życzę zdrowienia i duchowego umacniania się dalej
:xHej, jestem dziś zadowolona, bo dobre samopoczucie przy ładnej pogodzie i teraz mam zwyżkę sił popołudniową - chcę się wkrótce zagłębić w pisaniu...
Roseo, ściskam i zdrówka życzę
=:)I zaczęłam mówić różaniec po swojemu na każdym koraliku wymieniając za co jestem pełna dziękczynienia. I po każdym wezwaniu mówię "Chwała Ojcu".
Byłam przekonana, że uda mi się z trudem zmówić jedno okrążenie, a tymczasem gdzie tam!
Ile jest rzeczy, za które mogę dziękować!
Na razie jeszcze (już któryś dzień) jestem przy dzieciństwie i coś czuję, że nieśpieszno przejdę dalej - to taka moja nowa modlitwa na koniec dnia
Haku, super!
Dziś dziękuję za wiosnę, za pracę, za dobre samopoczucie i jak zawsze za małża
za dobre dusze z orga też
U nas idą do komunii 10 latki , moja ma 9.
Ale zapraszam do siebie w najbliższą niedzielę
Łał ale piękne. Juka zazdroszczę choć też mam piękny widok z okna. No i mam powód do zadowolenia.