Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Rozeznawanie woli Bożej w kwestii liczby potomstwa
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Osobiście wolałam jedno płaczące dziecko, niż wrzeszczącego noworodka plus niespełna dwulatka, dla którego nie miałam czasu
Być może to sytuacja skrajna, ale sorry, czasu nie przybywa z każdym kolejnym dzieckiem.
Potem to już kwestia skupienia się na rzeczach, które BEZWZGLĘDNIE trzeba zrobić, a które trzeba odpuścić, choć nie zawsze by się chciało.
Nikt mi nie wmówi, że zestaw 12, 10, 8, 6, 2 łatwiej ogarnąć niż zestaw 12, 10.
Trud matki piątki dzieci jest bardzo duży! I zasługuje na bycie docenioną.
Mi bardzo brakuje czasu dla siebie.
Pomocy przy dzieciach na 2 godziny, gdzie bym mogła zająć się swoimi sprawami vel zaległościami domowymi.
Dzisiaj Matka Boża dała mi łaskę spotkania z drugą wielodzietną matką, w tym naszym zabieganiu moglysmy przysiąść i dać sobie otuchy, bezcenne! Poczuć się rozumianą i mieć chwilę wytchnienia.
A może właśnie byłyby lepiej wychowane, bo miałabym dla nich więcej czasu?
Ale ja mam pewnosc, że cała ta praca i zmęczenie mają sens i nie mogę robić nic lepszego. Tyle że nie mówię już tego przypadkowym ludziom, którzy pytają jak sobie radzę, bo wprawiam ich tym w spore zakłopotanie, zupełnie jakby spodziewali się, że będę się użalać jakbym była okropna męczennica zmuszana przez męża do rodzenia dzieci...
Mąż nie pomaga jej wcale.
Jest ze wszystkim sama.
Dzieci kłócą się OKROPNIE.
W domu chaos, hałas, wrzaski, kłótnie.
I nie jest to rodzina patologiczna.
Jakoś nie widać, żeby mały metraż i brak czasu działały uszlachetniająco na tę rodzinę. Na relacje pomiędzy dziećmi również nie.
mi ostatnio pomogła wizyta u wielodzietnej koleżanki, dywan leżał krzywo (mam świra na punkcie kątów prostych), zabawki nie sprzątają w salonie, tu i ówdzie kupa szalików i czapek itp i kompletny luz, uśmiech i dobry humor:)
Trzeba tak kochać siebie żeby dać sobie prawo do odpoczynku. Tu pisze szczególnie do siebie.
Co jest wg Was konieczne?
Dla mnie dziś już niewiele bo jest. PIATEK:):):):)))))))
Jeśli ktoś jest mocny i ma dużo dzieci to wspaniałe bo przekazał dużo mocnych genów
Jak ktoś jest słaby i z każdym dzieckiem czuje że gaśnie to nie ma potrzeby popadać w depresję.
Na pewno masz 3 razy tyle łask!
O a jakby temat tak ugrysc, że Bóg kocha życie to i daje tyle razy więcej łaski ile ma się dzieci. Choć Boża matematyka jest dla nas niepoznania.
Ja bez moich szkrabów byłam egoistycznym monstrum. (A tak jestem tylko egoistycznym potworkiem).
Komp w kuchni, a ja przy stercie naleśników
Inna brzydko i wogole czarna rozpacz
Ja myślę, że estetyka nie zależy od ilości dzieci bo są rodziny z dwójką dzieci i te dzieci chodzą zafaflunione i matka i ojciec tez
A są rodziny z wieloma dziećmi gdzie dzieci prezentują się ogólnie przyzwoicie.
To nie ma związku z wieloma dziećmi tylko z mentalnością.
czasem np. pada argument, że przy dużej liczbie dzieci nie można poświęcić im tyle czasu ile by się chciało.
Wtedy pojawiają się teksty o więzi między rodzeństwem itp.
Tyle, że nie zawsze wygląda to tak kolorowo.
Wielodzietność jest piękna.
Ale oprócz blasków ma też cienie.
Zatrzymanie się na jednym dziecku /posiadając naturalna płodność/ nie jest zdrowe ani dla dziecka ani dla matki
Bywa i tak, ale nie jest to regułą.
Czas rodziców dla jedynaków to w dużej mierze bujda. Oboje pracują a dziecko siedzi z Ewą Drzyzga z TVN niestety.
Dopisek: albo PlayStation czy internetem.
który reaguje kiedy jest rzeczywista potrzeba.
Ja w tym tygodniu siedzę z jednym chorym dzieckiem i sobie gadamy ..ale moja 6latka po 10minutach pogadanki czuje się zaspokojona i idzie się bawić
i walnie wpis na pół strony
Myślę, że nie do końca zrozumiałaś.
Nikt nie żałuje, że urodził ileś tam dzieci.
Napisałam wyżej, że wielodzietność jest piękna.
Ale, że jest zapierdol fizyczny i psychiczny, czasem na granicy wyczerpania nikt nie zaprzeczy.
No ale wiesz za czasów kiedy miałaś powiedzmy 5 dzieci to forum jeszcze nie bylo, nie było gdzie się pożalić;)
Nigdy się nikomu nie zaliłaś? Czasem trzeba sobie ulżyć.
Mi czasem dzieci dają ostro w kość i się pożale to mi trochę ulży.
Nie obraź się ale moim zdaniem ty jesteś z tych charakterów, którym nigdy nie dogodzi. Ty zawsze narzekała świat....
Jak miałaś mniej dzieci to narzekałaś, że męża w domu mało itp itd...
Zawsze możemy na coś ponarzekać...
Ja np lubię swój gwar w domu nawet jak to czasem chaos i nie chciałabym wielkiego domiszcza gdzie każdy by się udał do swojego pokoju i tyle go widzieli.......
Szok......
,...........
...............