Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
O. Szustak odpowiada swoim psychofanom
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Tak mnie uczono. Że spowiedź to wyznanie grzechów.
Ja mam z kim pogadać jak mam wątpliwości. Nie musi to być ksiądz. Najczęściej rozmawiam z mężem.
Nie wiem. Jestem mało kościółkowa. Żyję raczej rodziną najbliższą i sąsiadami. Zupełnie mi niempo drodze jakiekolwiek kierownictwo duchowe. Wystarczą mi rekolekcje.
Myślę że stąd może też wynikać problem ze spowiedzią że traktuje się ją jako coś więcej niż wyznanie grzechów. Bo wtedy właśnie się robią problemy typu odpowiedni ksiądz, nie tak powiedział, źle mi doradził.
Nie uważam że ksiądz w konfesjonale ma rację dając konkretne rady. Jego Alter Christi kończy się na odpuszczeniu grzechów.
Dlaczego od razu zakładasz zła wolę?
Może chodzi o wyjaśnienie co penitentmiał na myśli? Ludzie potrafią bardzo kreatywnie nazywać swoje grzechy - tak żeby niby powiedzieć, a żeby ksiądz się nie zorientował.
Nie zakładam złej woli. Wielu robi to pewnie z głupoty, niewiedzy, braku wrażliwości itd.
Jesli grzech jest niejasny dla księdza, może dopytać "ale co to znaczy, że zrobiłeś X"
Napuslaam, że bez jakiejkolwiek zachęty. Czyli nie jest tak, że ktoś mówi "mam problem z czystością". Rozumiem, że ksiądz może dopytać, bo spowiedź musi być konkretna
Ale jeśli żona spowiada się z tego, że krzyknęła 5 razy na dzieci, a ksiądz ja pyta o pożycie intymne, to jest to molestowanie.
To taki oksymoron. Nie mam na myśli niczego obraźliwego. Raczej określam rzeczywistość.
Bardziej to że nie realizuję swojego katolicyzmu uczestnicząc w życiu parafii, wspólnoty religijnej itd. Od wspólnoty mam rodzinę, sąsiadów, znajomych.
Nie przywiązuję się do konkretnych księży. Uważam że każdy ma coś mądrego do powiedzenia. Nie tylko ksiądz zresztą.
O. Szustak też parę razy mnie poruszył pozytywnie. Głupoty też potrafi sadzić jak każdy.
Myślę że ważny w tym wszystkim jest dystans. Żaden kierownik duchowy, żaden duchowny celebryta nie ma monopolu na prawdę i mądrość.
A że życie bywa skomplikowane? No bywa. Niemniej nikt za mnie życia nie przeżyje.
Już pisałam że marny ze mnie katolik, jeśli chodzi o pracę nad swoimi grzechami i pokonywanie słabości.
I nikt za mnie nie poprawi się z grzechów bez względu na zadania jakie mi mój hipotetyczny kierownik zleci.
Rozumiem że są inni niż ja ludzie.
Moja mama lubi o. Szustaka tak samo jak kiedyś zaczytywała się Bartosiem, Obirkiem itd. i jest zrażona do ortodoksyjnego katolicyzmu. Nie ma z nią na tym polu rozmowy, wręcz uważa tradycyjne podejście za szkodliwe i fanatyczne. Według mnie o. Szustak nie uczy żadnej tolerancji nie mówiąc o akceptacji tych którzy są bardziej restrykcyjni w sprawach wiary.
Nie uważam że grzechy są dobre. Uważam że są nieuniknione i należy przestawać je popełniać. Ale nie jest to celem samym w sobie. Poprawianie się z grzechów. Celem jest miłość do Boga i kościoła, do innych bliźnich. Jeśli buduję swoją wiarę to i grzechów mniej popełniam.
Czasem granica między grzechem a nie grzechem jest bardzo cienka. Ale no zawsze wiem kiedy ją przekraczam, nawet nieznacznie.
Zawsze pamiętam według definicji grzechu że jest to czyn zły, świadomy i dobrowolny.
Sypialniane sprawy załatwiam z mężem. Nie z księdzem. Wiem czego kościół uczy w temacie i co robię. To czy jakis ksiądz mi powie że jego zdaniem coś nie jest grzechem to nie znaczy że nie jest to grzechem.
Gdyby mi ksiądz w konfesjonale powiedział że używanie prezerwatyw nie jest grzechem w moim przypadku to uznałabym że to jego zdanie a nie że nie zgrzeszyłam.
Grzeszy się zawsze świadomie i dobrowolnie. Nie da się niechcący i przypadkiem.
A sakramenty są znakiem łaski. Tej faktycznej.
I należy do nich przystępować jak często się da.
W przypadku relacji łaski i zasługi podobnie - z tego, że łaska jest konieczna do zbawienia, nie wynika, że życie wieczne nie stanowi nagrody za dobre, zasługujące uczynki. Jeśli ktoś pełnił w życiu takie uczynki, to zasłużył sobie na życie wieczne. Uczynki takie są możliwe tylko dzięki łasce. Stąd łaska nie wyklucza zasługi, ba, jest jej przyczyną.
Jeśli ktoś sobie zasłużył na życie wieczne, to ono mu się po prostu należy. To, że komuś się coś należy bądź nie jest wyrazem sprawiedliwości. Bóg za dobro wynagradza a za zło karze.
Ty chcesz stwierdzić, że niebo nikomu się nie należy. To jest protestancki pomysł, w którym właśnie nie ma miejsce na ludzką zasługę. Natura ludzka jest tak zepsuta, że człowiek nie może zasłużyć sobie na życie wieczne. Stąd łaska jakby zakrywa nasze zło przed Bogiem i Bóg pomimo tego, że nie zasługujemy na to, wprowadza nas do raju; uczynki nie mają znaczenia.
W katolicyzmie mówimy inaczej: natura nie jest całkowicie zniszczona, a łaska doskonali naturę. Dlatego dobry uczynek spełniony w łasce uświęcającej zasługuje na życie wieczne, tj. za jego spełnienie należy się nagroda.
To tak pokrótce. Ale powiem tak: wybornie zilustrowałeś dyskutowany problem.
Właśnie o to chodzi. Jesteś subiektywnie przekonany do swoich racji. Można się powoływać na normę, autorytet Kościoła itd. ale do momentu, kiedy sam nie uznasz swojego błędu, o ile jesteś człowiekiem prawym, będziesz się starał działać zgodnie z własnym przekonaniem.
Wykluczanie z Kościoła takich ludzi średnio działa w świecie, gdzie większość ma swoje jedynie słuszne poglądy na wszystko.
Dzięki niemu polaryzują się różne postawy, Ksiądz "bezbarwny" w nauczaniu może nie wywołałby takich emocji.
Ale mi się wydaje, że sposobem mówienia, głoszenia ojciec Szustak nie budzi przerażenia przynajmniej we mnie. Raczej emanuje z niego ciepło, humor, dystans do siebie. Czy pociągnąłby mnie do wiary? Nie wiem.
Kiedyś bardziej lubiłam Szustaka słuchać. Czasem lubię czasem mniej czasem więcej. Nie wszystko przemawia. Niektóre rzeczy są bardzo młodzieżowe. Ale jednak więcej sympatii z tego youtuba niż antypatii.
Bardzo mi się podoba, że ma dystans do siebie, miłość braterską dla przeciwników, szanuję go, bo tak pięknie się odchudził! Widzieliście ojca Szustaka na filmach sprzed kilkunastu lat!
Dawniej nie lubiłam gadania ojca Grzegorza Kramera SJ, bo nudził, ale teraz ostatnio jego komentarz do Ewangelii z dnia przynosi mi wiele Pokoju i inspiracji do dobra. Cieszę się, że się tak w swym głoszeniu rozwinął.
A z rzeczy drobnych i zewnętrznych to podobają mi się ojca Kramera okulary i czapka, i szalik. Wiem, rzeczy czwartorzędne, ale w odbiorze wizualnym dostrzegam je. I trudno.
Ojca Chmielewskiego nie daję rady słuchać. Za duża egzaltacja w mówieniu. Pewnie niektóre rzeczy, które głosi przemawiają i są mega ważne dla ludzi młodych, ale do mnie to po prostu nie trafia przez sposób przekazu.
@pustynny_wiatr bardzo Ci dziękuję za to, że podzieliłaś się swoim doświadczeniem przyjścia do Boga, do Kościoła. Dzięki, że napisałaś też o tym osobistym doświadczniu.
Piękny był ten wątek, że czasem decyduje czyjeś małe słowo, mały gest pomocy itp. Też tego doświadczyłam i te słowa potem brzmią gdzieś w duszy, w sercu i wracają.
@Odrobinka też dziękuję za to, co napisałaś o pracy nad sobą.
A może jednak z tego nauczania internetowego jest trochę dobra?
Trochę nadziei? Trochę Pokoju...
Nie czuję się komisją teologiczną, żeby oceniać, który ojciec bardziej lub mniej błądzi.
Ale ja wolałabym pogadać o niektórych opowieściach ojca Szustaka
Ale niech one mówią same za siebie. Jak kto, chce posłuchać i dysponuje czasem są na youtube. Zresztą na youtubie są różne rzeczy.
Czyli warto prosić, pytać, gdy nie widzimy wyjścia?
Jak pisała św. Urszula Ledóchowska Choćby horyzont życia był czarny jak noc, ufajcie
To jest sakrament. Zarezerwowany dla katolików. Nie polega na szeptanie tajemnic tylko na wyznawaniu grzechów. Konkretnych.
Historyje to ja też znam rozmaite. Z reguły do pierwszej spowiedzi dzieci chodzą do księdza, który je przygotowuje do pierwszej komunii.
Chyba zna się tego księdza. No chyba że ma się wywalone kto dziecko uczy religii i przygotowuje do sakramentów.
Poza tym myślę że przez nagonkę na pedofilię wśród księży to sami spowiednicy uważają na to co mówią, zwłaszcza do dzieci.
Naprawdę pedofilia w kościele nie jest czymś powszechnym.
Sumienie kształtuje się od małego.
Jeśli nie modlisz się mając lat 9 to jest to grzech.
Jeśli zaniedbujesz obowiązki to też jest grzech. Niezależnie od gradacji tego czy to lekkie czy ciężkie przewinienie.
Nie wiem czy masz dzieci, ale moje dzieci grzeszą od małego.
Moje dzieci mają świadomość grzechu.
Twoja wypowiedź świadczy o tym że nie rozumiesz co jest grzechem.