Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
jak znaleźć męża po 35. roku życia?
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Ano właśnie
też szukam męża, nie dla siebie, tylko dla swojej przyjaciółki. Dziewczyna po czterdziestce, panna, chrześcijanka która miała pecha urodzić się w muzułmańskim kraju, ale bynajmniej nie chodzi jej tylko o polski paszport, ona naprawde szuka kogoś, z kim mogłaby założyć rodzine - kandydat musi być wierzący i praktykujący i nie może pić za dużo
próbowałam sie logować na przeznaczeni.pl ale nie mogłam sie zalogować po rejestracji, może ktoś z Was zna jakieś inne strony gdzie mogłabym kogoś jej znaleźć? Albo odpowiedniego kandydata?
Czasem sobie właśnie tak myślę, że może za bardzo do tej pory wybrzydzałam i trzeba było brać co się nadarzało, zwłaszcza że porządni, wierzący, zamożni, inteligentni itd.
Ale z drugiej strony myślę sobie, że lepiej chodzić boso, niż w niedopasowanych butach:-)
(*)
A na poważnie:
1. 35 lat dla mężczyzny to jeszcze niekoniecznie starokawalerstwo
2. Wybrzydzać, ale z sensem wybrzydzać. Wybrzydzać między sensownymi żeby trafić na pomyłkę - to niekoniecznie. Ale viceversa tak:)
I wywalić jakieś nonsensowne kryteria. Są żony wyższe, starsze od mężów i są to wspaniałe małżeństwa.
Ktoś może być dobrym człowiekiem, ale niekoniecznie połówką jabłka/pomarańczy dla "mnie".
Może warto też przyjrzeć się, jak odnosi się do innych ludzi?
Muzyka, hobby i języki Katiu piękna sprawa, ale w życiu codziennym ważne będzie też, czy umie coś naprawić, radzi sobie z komputerem i samochodem, czy ma pracę albo potrafi ją zorganizować itp.
Jedyna ważna rzecz, to: wierzący i praktykujący, a reszta, toż to zupełne błahostki są.
Języki, muzyka, hobby wspólne???? Yyyyy niekonieczne. Wazniejsze wspólne wartości - przydatne zwłaszcza jak się dzieci rodzą, pomagają w spójnym wychowaniu delikwentów
.
teraz cytat:
Do tych dwóch wymiarów rozwarstwienia
zaczyna dochodzić zjawisko pokoleniowej replikacji grup społecznych. Otóż
wzrasta liczba par, które poznają się online. W Ameryce i Europie Zachodniej
jest to ponad 30%, w wysoko stechnicyzowanych społeczeństwach Azji nawet 60%.
Kojarzenie online polega na znajdowaniu znajomych znajomych oraz osób o
podobnych zainteresowaniach. Taki dobór naturalny prowadzi do potęgowania
pożądanych cech grupy i eliminacji tych, które grupa uważa za nieprzydatne.
całość T U
P.Greenwald przytacza taki przykład:
- Jak nie lubi kotów, to nie biorę go pod uwagę.
- Ale może wpłyniesz na niego, że je pokocha?
Dzisiejszy konsumpcjopnizm przywyczaja, że chce się mieć wszystko łatwo, szybko i bez wysiłku. I nieraz obserwuję, że taka postawa udziela się także gdy chodzi o wybór przyszłego małżonka. Najlepiej żeby był już taki jak oczekuję, żeby umiał to i tamto, żebym mogła/mógł się pokazać w towarzystwie, a już na pewno żeby miał takie same wartości. Słowem: poszukuję gotowego "produktu". Co więcej, nie mogę ulegać pierwszemu uczuciu, zauroczeniu, muszę odpowiednio długo chodzić i sprawdzać. A najlepiej sprawdzić we wszystkich sytuacjach czyli zamieszkać razem przed ślubem. A nuż się okaże, że coś jest nie tak. W końcu będę musiał/a być z tym kimś do końca życia, do tego ma być moją droga uświęcenia, mam się przy nim rozwijać, co więcej trzeba będzie wytrzymać z nim na starość.
Z takiego patrzenia epatuje straszny egoizm. Gdzie tu otwarcie na drugiego człowieka? Gdzie zaufanie Bogu? Mówimy tu często o wartości jaką jest otwartość na życie, na nowego człowieka w rodzinie. Może czas zacząć mówić o otwartości na małżonka
? W końcu tak jak z kolejnym potomstwem czasem po ludzku może się wydawać, że nie damy rady, ale jednak potrafimy zaufac Bogu, może i do przyszłego męża/żony trzeba by tak podejść?
Do tego zapomina się często, że sakrament małżeństwa niesie ze sobą łaski, które można wykorzystać do uświęcania. Tak jak pisała Monika, najważniejsze ostatecznie są wspólne wartości, wspólna droga do Boga. Nawet jeśli kandydat/ka nie czuje się zbytnio wierzącym, to jednak każdy jakieś pragnienie Boga w sobie ma i można na tym dążyć do nawrócenia. Oczywiście to wymaga cieprliwości, pokory itp. Chodzi przecież o wzajemne uświęcanie się. I żeby nie było, że teoretyzuje, to mogę wspomniec o moim małżeństwie. Poznaliśmy się będąc bardzo letnimi katolikami, ale z czasem nawróciliśmy sie. Jedno pociągnęło drugie. A są bardziej ekstremalne przypadki - chociażby św. Rita. Wierzę, że Bóg stawia przed nami te czy inne osoby nie przypadkiem, I jeśli do tego daje pierwsze zakochanie, to jeśli odpowiemy Bogu z zaufaniem, to nas poprowadzi.
Oczywiście nie mówię tu o trudniejszych przypadkach, np. gdy ktoś został w jakiś sposób głęboko skrzywdzony czy może nie rozeznał swojego powołania. To już bardziej skomplikowana sprawa.
Miłość to nie fascynacja, to nie zakochanie się czy chwilowa emocja.
Miłość - prawdziwa miłość - rodzi się w bólu i wymaga trudu,
zaangażowania, odpowiedzialności, ale to jej właśnie pragnie serce
człowieka
Tonino Cantelmi, Rachele Barchiesi
z książki Trudna miłość. Jak pokonać kryzys?
Źródło: http://kobietybezserca.org/
To może być podpowiedź w drugą stronę, choć osobiście uważam, że obrazek jest przerysowany i częściowo niesprawiedliwy w stosunku do panów.
Wpis późniejszy: ok, ok, obrazek niesłuszny, więc niewart zamieszczania, usunęłabym, ale wywiązała się dyskusja, więc zostawiam. Urażonych panów przepraszam.