Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Wpadki i gafy...coś ku poprawie humoru
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
I nagle pustka we łbie - Kurczę, zapomniałam jak jest kościół po niemiecku (bo węgierskiego dotąd nie umiem
Na co ksiądz uprzejmie podpowiedział - To się przeżegnaj.
Więc ja wyskoczyłam z tego autokaru, jako ten św. Mikołaj i dostając nagle przebłysku świadomości zaczęłam lecieć na drugą stronę ulicy wołając Kirche, Kirche! i żegnając się zapamiętale.
Facet chyba pomyślał, że ma omamy, a potem, że to napad, bo się zastawił wilczurem. Wreszcie dotarłam do niego i już mi się całkiem mózg włączył, zadałam mu składne pytanie - gdzie tu jest kościół?
Na co on odwrócił się za siebie i pokazał mi doskonale widoczny z wysoką wieżą budynek.
Podziękowałam i wracam do autokaru, idąc uświadomiłam sobie absurd tej sytuacji. Wchodzę do autokaru, a tam kierowca leży na kierownicy, a ksiądz na fotelach i ryczą ze mnie.
Potem, ponieważ już nic nie jeździło, wracaliśmy z księdzem z buta do szkoły zakwaterowania. Złapaliśmy stopa, wsiedliśy i od razu pożałowaliśmy. Kierowca albo był niepełnosprawny, albo nie wiem co, bo zamiast siedzieć leżał i tak nas wiózł zakosami, że pobożnie odmawialiśmy różaniec, żeby przeżyć. No ale udało się.
Radosc z przeprowadzki jakby wieksza....
Wracam jednak, zbolała bo się jeszcze w nogę pedałem walnęłam i tuż po przejściu przez naszą furtkę, rower zrobił "pssssyt", patrzę a ja mam tam kapcia na tylnym kole.
No to sobie myślę: "świetnie!" bo mąż mi co rusz kazania prawi na temat użytkowania roweru.
Jak nie pyszna go podprowadzam i mówię:
"ojej, złapałam gumę".
Patrzę a tam nie ma tej nakrętki i w ogóle tego wentylu.
Mąż mój mówi:
"Zgubiłaś wentyl."
Poszłam poszukać przy furtce, znalazłam.
Mój mąż naprawił i mówi: "Zdolną mam żonę, KALAFIOREM potrafi wentyl odkręcić"
No i się okazało, że mi ten kalafior tak obcierał całą drogę, że mi wentyl odkręcił. ;;)
Mąż mój uważa, że tylko ja jestem taka zdolna.
Ja kiedyś w ramach powitania powiedziałam "Zdro..." i się wstrzymałam.
)
@Pigwa, po prostu jesteś dobrze wychowana
Gafa pt. Nie wszystko da sie załatwić uśmiechem.
Pojechałam odebrać mężowi przesyłkę z ,poczkomatu postin. Podchodzę, widzę klawiaturę ekran , wiem że mam wpisać nr Tel potem,kod przesyłki, wpisuje i nic sie nie wyświetla nie reaguje nic, próbuje jeszcze raz, nic .... już mnie szlag zaczyna trafiać, śpieszy mi się, na pełnym słońcu stoję, próbuje jeszcze raz, znowu nic na ekranie nic, żadnej oznaki że maszyna odnotowała moją obecność. I jeszcze idiotyczny napis wyświetla -uśmiechnij się. I wtedy mnie olśniło, to na pewno jest taki program że rozpoznaje mimikę twarzy i trzeba się uśmiechnąć żeby uruchomić. Uśmiechnęłam się dyskretnie- no pewnie za słabo, drugi raz , dalej nic ,trzeci raz ustawiłam sie do kamery, program nie zadziałał albo poznał że się uśmiecham nie szczerze. Zadzwoniłam do męża , nakrzyczałam na niego bo paczkomat nie chce mi wydać paczki, on spokojnie wpisz mój nr telefonu a potem kod, znowu nakrzyczałam że głupia przecież nie jestem i nie musi mi sto razy powtarzać, zepsuła sie klawiatura bo wciskam nr a ona nie reaguje. Usłyszałam - Ania tam jest ekran dotykowy, a ty używasz klawiatury do obsługi karty przy nadawaniu paczki....
Aż tu nagle lepiej patrzę, słońce się schowało...
...a to szyba wenecka była w jakiejś knajpie. A za szybą przy stoliczku jakaś para siedzi i oczy wywala ze zdumienia.
Wskoczyłam do pierwszego autobusu
(dobrze, że nie zaczęłam pryszczy wyciskać
Ja kiedyś miałam skromnie. Pojechałam do chłopaka, wcześniej weszłam do zamkniętego już banku wypłacić pieniądze. Wypłaciłam i patrzę - lusterko w bankomacie. No, wiadomo, idę do chłopaka, to muszę poprawić urodę
nNiezmiennie mnie śmieszą takie sytuacje jak tu przeczytałam to sie kolejny raz ubawiłam potem mi siostra przypomniała tamta syt.
;-) przyprowadzenie 3latki do męskiego też można uznać za gafę, więc nie ma dobrego rozwiązania;-)
do kina. Na chwilę musiała wyjść z sali kinowej, a przechodząc przez
salę wzdłuż wielkiego ekranu na samym środku nabożnie uklęknęła i
przeżegnała się.
--------------
Ja się kiedyś przeżegnałam koło Pałacu Kultury. Wieczór, mgła, ja jak zawsze zamyślona, tak jakoś kościelnie się rysuje ten znajomy kształt...;D