Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Strajk nauczycieli
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Ja raz byłam w przedszkolu tylko dla autystykow i to był koszmar jakis po prostu! Dzieci, które sie wzajemnie nakręcają i siła rzeczy z leksza nadszarpniete nerwowo wychowawczynie. Jestem pewna, ze takie środowisko by go tylko pogrążyło, bo dzieci jednak i to wszystkie uczą sie jednak przez obserwacje.
Ja czasem przeżywam oceny, bo sa bardzo mocno zależne od formy danego dnia, wiec jest albo super, albo bardzo zle, środka nie ma. Wkurza minie (chociaz już chyba przyzwyczaiłam sie), ze gubi rękawiczki, czapki, kurki, worek do wf, a czasem siebie...
Ale to wszystko idzie w dobrym kierunku, nauczyciele sa z niego zadowoleni, ma przyjaciół, daje rade po prostu, z wieloma tematami jest mocno do przodu. Ale pewnie, lepiej odizolować, bo to takie nieestetyczne, jak sie dziecko czasem rozsypie...
@Skatarzyno u Ciebie z K. jest inaczej bo grupę dzieci ma w domu, ale z doświadczenia widzę że większość dzieci że spektrum to jedynacy.
Nauczenie dziecka.lrzebywania w grupie bardzo ułatwi mu życia a jeśli nauczyciele się czerpać z tego przyjnosc to już w ogóle super!
A u nas nic nie wolno, no i jak dziecko jest niegrzeczne to kuratorium pyta się szkoły co zrobiło dla tego ucznia. Rodzic wtóruje bo to nie jego odpowiedzialność w końcu.
Edit bledy
W stosunku do córki wiedzialam, ze nie pasuje, ze ani dla niej, ani dla reszty klasy nic dobrego nie wyniknie jak ja pośle do zwykłej podstawówki z osoba jej towarzyszaca. Bo rozwali lekcje na bank przy okazji nudzac sie potwornie. Wiec poszła do typowo integracyjnej klasy, ale takiej z pomysłem: 8 dzieci tylko, te niepełnosprawne maja osobę towarzysząca, do tego na stałe dwie nauczycielki, dochodzi co jakis czas terapeutka i wspiera. W zasadzie nauczanie indywidualne w grupie i to działa. Ale wiadomo, ze cos takiego kosztuje, potrzeba tez ludzi z jajem, którym sie chce uczyc dzieci, które na pozór nie kontaktują.
Bo łatwo jest wysłać wszystkich odstających do szkół specjalnych, tylko trzeba miec tez świadomość, ze sie w taki sposób produkuje niepełnosprawnych, ktorzy już zawsze będą potrzebowali wsparcia. Wiadomo - czasem wyjścia nie ma, ale tam gdzie jest troche nadzieji, ze dziecko jakoś sie jednak ogarnie, to trzeba walczyć.
A wiele tych spectrum jest mocno naciągane.
I każde spectrum upoważnia do nauczyciela wspomagającego.
A np z małymi dziećmi w normie już zdecydowanie słabszy.
Jak się na autystyka znajdzie dobry sposób to naprawdę pięknie się rozwija i jest ogromna satysfakcja obserwując taki postęp. Trzeba tylko uważać na okres dojrzewania bo autyzm i hormony to mieszanka wybuchowa.
Zalecenia z orzeczenia nie są realizowane z wyjątkiem tych ustawowych dwóch godzin rewalidacyjnych (na których pani przerabia z Z materiał do przodu żeby poradziła sobie jak czegoś nie doslyszy), a powinny bo cała klasa zyskałaby na tym że pani bardziej konkretyzuje swoje prośby i odpowieda na pytania gdy dziecko nie rozumie (zamiast odsyłać przeczytaj jeszcze raz) , ściągnęłam logopedę do szkoły żeby ocenił zajęcia, w szoku była jaki PRL spotkała i jak niekonkretna pani jest, sama nie wiedziała w niektórych momentach o czym pani mówi, ale wymusiła na pani żeby pisała karteczki co trzeba przynieść (jak robią jakieś pracę dodatkowe), odetchnęła cała klasa bo pani jak już musi Z robić to i wszystkim robi. Nie chodzę i nie walczę że że szkola, bo to nie ma sensu, gdyby mi tak bardzo przeszkadzalo niewywiązywanie się to mogłabym do integracyjnej ale chcę żeby chodziła do normalnej szkoły i przerabiam z nią materiał co nie zrozumie, w 1 klasie powtarzałam wszystko teraz coraz więcej sama ogarnia. Ja chcę więc ja pracuję, ale nie chciałabym żeby że względu na orzeczenie musiała pójść do innej szkoły, nikt mi też nie zarzucił że moje niedosłyszące dziecko zaniża poziom
---------------
@mamlu, nie dziw się. Wszyscy (nie tylko terapeuci), którzy nie maja pojęcia o ED tak mówią.
Obserwuję w rodzinie bliskiej. Dziewczynka z aspergerem, wybitnie inteligentna, społecznie nie respektująca i nierozumiejaca zasad. W szkole jest z nauczycielem wspomagajacym. Obecnie w 4 klasie. Program opanowuje, rozwala zajęcia bo się nudzi. Co do rozwoju społecznego nie ma zadnych zmian. Zero koleżanek i kolegow, w klasie jest nielubiana i traktowana z dystansem. Ja nie widzę żeby bycie w szkole coś jej dawało w sensie integracji. Szkoła ją toleruje bo wysyła ją na konkursy z których przywozi nagrody. Naprawdę nie wystarczy wysłać dziecka z aspergerem czy autyzmem do szkoły publicznej żeby nastąpił cud integracji.
W ww przypadku integracja była po prostu zle poprowadzona. Jak moze być, ze dziecko rozwala lekcje, po co w takim przypadku osoba towarzysząca, która powinna reagować, najlepiej zapobiegać, a jak sie już nie da to wyjść na chwile z klasy z dzieckiem? No i nie do pomyślenia dla mnie, ze klasa odrzuciła takie dziecko, to tez pokazuje, ze szkoła zrobiła za mało. Dzieci sa jednak bardzo elastyczne i dosyc łatwo przyjmują odmienność, jesli sie im wytłumaczy.
Tylko w sumie nie wiem, czy piszemy o tym samym. Bo co innego zwykły łobuz, a co innego jednak człowiek z jakas ułomnością, który z automatu dostaje takie wsparcie, ze wlasnie nikomu w jakis znaczący sposób nie przeszkadza.
Oczywiście ze się robi za mało. Właściwie to się nie robi nic, bo się nie umie. Bo się musi realizować program a dzieci problemowych w klasie jest sporo. Dzieci z zaburzeniami potrzebują terapii zanim pójdą do szkoły i w trakcie szkoły też potrzebują. To się samo nie dzieje a nauczyciel moim zdaniem nie jest od tego tylko żeby prowadzić terapię i integrację.
Mysle, ze gdyby było po prostu zle, to szkoła ma prawo po jakims tam czasie wywalić takiego ucznia dla dobra ogółu wlasnie.