Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Ks. Śniadoch o ograniczaniu potomstwa
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
A tak na marginesie nasunela mi sie historia babci znajomego, ktora to majac juz kilkoro dzieci (co najmniej piatke lub szostke - nie pamietam dokladnie) zmarla w wyniku nielegalnej aborcji ostatniego dziecka (Wlochy, lata chyba 70-te) . U tego znajomego byl to argument za legalizacja aborcji, bo przynajmniej kobiety nie umieraja teraz w wyniku "zabiegow" wykonanych przesz szarlatanow. Dla mnie za to byl to szok, ze majac juz tyle dzieci mozna az tak bardzo wyrzec sie kolejnego. Ale najwyrazniej niestety liczebnosc potomstwa nie zawsze swiadczy o otwartosci i o wolnym i radosnym przyjmowaniu kolejnych...
Bo ja znam takich ludzi i takie rodziny.....
A może Bóg ich mało kocha skoro tak lekko maja...Eh
Ale bardzo czesto tez ludzie sami sobie życie komplikują, podejmują głupie decyzje, albo nie podejmują ich tam, gdzie by trzeba było.
Klasyka gatunku
Ja obserwuję właśnie taki problem w środowiskach katolickich. Że ludzie się często męczą, nie odpowiada im jakaś sytuacja, ustalenia (czuję się pokrzywdzeni), ale w duchu miłości bliźniego godzą się na to. A potem mają pretensje, że inni tak nie robią, tylko asertywnie stawiają granice i nie godzą się na robienie czegoś, co jest skądinąd dobre, ale im może szkodzić (bo przekracza ich miarę).
Otóż ks. Śniadoch się absolutnie myli. Wielkość zasługi nie jest związana z wielkością trudności, ale z wielkością miłości. Niekiedy to idzie w parze (zdolność do pokonywania trudności wskazuje, że ktoś mocno kocha), a niekiedy nie. Dla mnie papierkiem lakmusowym jest jedno - miłość daje przyjemność i radość; a nie zgryźliwość i smutek. I chodzi tu o konkretne uczucia, ludzkie uczucia, a nie jakieś efemeryczne "duchowe" "wyższe" radości. Pierwsi chrześcijanie z radością szli na śmieć - bo naprawdę nie mogli się doczekać spotkania z Panem. Jak ktoś mi nakazuje być nieszczęśliwym na swoją modłę, to mogę tylko powiedzieć: takiego wała.
Pewien profesor, który spędził swe życie u boku Stygmatyka, przywołuje jedną z dyskusji, jaką miał okazję prowadzić z nim przed wieloma laty. Dotyczyła ona odpowiedzialności małżonków za udział w Bożym planie stworzenia.
? Grzechy przeciwko małżeństwu są tymi, które Bóg najtrudniej wybacza ? mówił wtedy Ojciec Pio. ? Wiesz dlaczego? Ponieważ Pan mógłby ciągle stwarzać mężczyzn i kobiety, tak jak Adama i Ewę. Wyrzekł się tego przywileju, dając mężczyźnie i kobiecie nakaz płodności i rozmnażania się. Ale tak jak postąpił Lucyfer, podobnie uczynili mężczyzna i kobieta, krzycząc swoje ?non serviam", nie chcemy Ci służyć, uniemożliwiając w ten sposób plan stworzenia dusz.
Wypowiedź o płodnej miłości małżonków zadziwia dojrzałością i głębią argumentacji. Ojciec Pio trafnie zauważa, że to właśnie Bóg, który stwarza i przekazuje życie, podzielił się tym darem z małżonkami, oczekując jedynie ich zgody. Co więcej, przez zrodzenie potomstwa ujawnia się stwórcza moc Boga, dzięki czemu mężczyzna i kobieta stają się czynnymi uczestnikami w dziele stworzenia. Właśnie dlatego Zakonnik będzie się sprzeciwiał wszelkim formom antykoncepcji, gdyż są one mówieniem Bogu: Nie! Nie chcę Ci służyć!
Wspomniany już profesor chciał również poznać opinię Ojca Pio na temat regulacji narodzin poprzez tzw. metodę naturalną. Usłyszał wtedy takie słowa: ? Okresowa wstrzemięźliwość jest do zaakceptowania jako środek regulacji narodzin, o ile poza zgodą pomiędzy mężem i żoną istnieje poważna racja, konkretny powód jej stosowania. Jeśli prawdą jest, że ?non sunt facienda mala ut veniant bona" (nie można posługiwać się złem dla osiągnięcia dobra), nie można również używać tej metody wyłącznie z racji wygody i egoizmu.
---
Np. przez 15-20 lat.
Tyle...