Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
zamienię pełne półki na PRL
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Pioszo54 możesz mówić że mój zawód jest całkowicie zbędny, że nie jestem wystarczająco dobra. Chcesz mi teraz udowodnić, że każda mama która uczy swoje dzieci w domu jest lepsza od każdego nauczyciela. Nie mam zamiaru z tym dyskutować. W dodatku mam uznać że skoro poświęciła się dla dzieci to teraz jej się coś należy. A może niech w ramach swoich umiejętności pedagogicznych spróbuje szkolić innych i zarabiać na tym pieniądze na swoją emeryturę. Ma przecież taka możliwość.
Jakie? W porównaniu do matki 4+, która pracuje. Konkretnie proszę.
i nie mówię, że jesteś kiepską nauczycielką,
rzecz jest w czym innym
otóż z mojej wiedzy, obserwacji i doświadczenia, wynika, że edukacja zaczyna się z chwilą narodzin dziecka a pewnie i wcześniej;
rodzimy się z przemożną chęcią poznania świata i stania się samodzielnymi
i w edukacji domowej chodzi o to, by tego potencjału nie zmarnować;
największą przeszkodą w jego wykorzystaniu, jest bezbronność dziecka, która sprawia, że świat bez opieki rodziców jawi się małemu człowiekowi, jako śmiertelne niebezpieczeństwo;
tak więc pierwszą powinnością w wychowaniu dziecka jest zapewnienie mu poczucia bezpieczeństwa,
dopiero wtedy wszystkie wysiłki może poświęcić poznaniu świata, rozwojowi;
i tak, w wieku 2-3 lat dochodzimy do momentu gdy można dziecko zainteresować nauką czytania, w wieku 5-7 lat mamy to za sobą
i dalej należy podążać za zainteresowaniami dziecka, podsuwać mu ciekawe książki, programy i miejsca w sieci
i to wszystko
dalej dzieci uczą się same
Szczerze podziwiam, ale to jeden jednostkowy przykład. Wiem, że takich jak Wy jest więcej, ale nie czyni to reguły z udanej edukacji domowej. Nie każdy jest w stanie uczyć, zwłaszcza swoje dzieci.
Po pierwsze, nie każdy ogarnia wszystkie przedmioty. Po drugie, nie każdy ma umiejętności pedagogiczne.
Ja może i jestem średnio rozgarniętym rodzicem, ale słabo sprawdzam się jako nauczycielka moich dzieci. Nauka zdalna tylko to potwierdziła.
Dzieci nie tylko uczą się od nauczycieli, ale też od rówieśników - czy to w przypadku języków (dialogi, praca w parach) czy wszelkich innych lekcji, na których pracuje się zespołowo. Tego nie da się osiągnąć w tym samym stopniu w domu z dziećmi z różnych klas i na różnych poziomach. Już nie mówiąc o pomocach naukowych typu sprzęt laboratoryjny itd.
Dochodzi jeszcze kwestia wspierania dzieci z trudnościami w nauce. Jestem bardzo wdzięczna nauczycielom wspierającym w szkole, robią świetną robotę dzięki swojemu przygotowaniu pedagogicznemu i wieloletniemu doświadczeniu. Tego my, jako rodzice, niestety, nie mamy. W okresie nauki zdalnej nasze dziecko z problemami niestety cierpiało z powodu braku tego fachowego wsparcia.
@Beta to jest przykre, że jeśli naprawde jesteś matka kilkorga dzieci, nie dostrzegasz wartości tej pracy, ktora przede wszystkim służy rodzinie, natomiast pośrednio także społeczeństwu!
Dostrzegam wartość swojej pracy w domu. Ale rezygnacja z pracy na rzecz bycia w domu moze dawać korzyść co najwyżej jej rodzinie. Dla społeczeństwa jednak to nic nie wnosi. Tak samo wyrośnie podatnik gdy matka będzie w domu, jak wtedy, gdy będzie w pracy. A dodatkowo pracująca matka może być przykladem, że da się to pogodzić.
Np mama będąca w domu z dzieckiem, nie korzysta ze żłobka, wykonuje pracę, która w innej sytuacji musiałoby sfinansować państwo (koszt państwowego żłobka)
Ogarniając dom i dzieci stwarza przestrzeń dla rozwoju zawodowego swojego męża, który może pracować efektywniej dzięki skupieniu się na swoich obowiązkach zarabiać więcej (płaci większe pidatki)
Łatwiej jej dopilnowac dzieci- ich zdrowie, rozwój emocjonalny i intelektualny.
Pamiętajmy, że ilość obowiązków wzrasta z każdym dzieckiem.
czekaj, czekaj
ileż tutaj było współczucia dla rodzin jedynaków, ze rodzice musza niańczyć dziecko, ze trzeba wszytko robić w domu samemu, znikąd pomocy a w rodzinach Wielo mama palcem wskaże dzieciom co maja robić i może sobie leżeć
starsze zajmuje się młodszymi i wszyscy maja luz
to jak to w końcu jest.
masz racje, nie wspolczulas , za to nazwałaś ich egoistami
Z własnego doświadczenia widzę, że moim dzieciom służyło, gdy byłam z nimi w domu, pod wieloma względami. Doba nie jest z gumy, a ilość obowiązków mamy kilkorga dzieci jest proporcjonalnie większa, każde z dzieci potrzebuje uwagi i czasu dla siebie. Myślę, że jeśli dzieci jest więcej nie jest łatwo łączyć wszystkie obowiązki.
Moje dzieci były w żłobku nigdy nie miały problemu z agresją (do tego momentu). Źródło danych poprosze.
Bo ja też potrafię wyszukać artykuły pod swoją tezę.
Za to siostra zapadła na chorobę sierocą i trzeba było znaleźć jej nianię.
Dowiodłam czegoś?
M_Monia pisałaś że zostałaś mama po 30, nie pracowałaś wtedy?. Nie myślała że jak odchowasz dzieci możesz wrócić do pracy?. Nie pytam zlosliwie.
Edit.
Ja w swoich odpowiedziach często opieram się na swoich doświadczeniach, albo doświadczeniach osób z mojego otoczenia. Moze dlatego tak trudno mi się z Tobą dyskutuje bo Ty odwrotnie opierasz się na artykułach, statystykach, opiniach. Ja jako ekonomista patrzę trochę na to tak że wszystko zależy od tego kto te badania zlecił i jaki miał w tym interes. Albo nie jakim celu jest napisany.artykul o takiej nie innej treści.
Za to już przedszkole zupełnie inaczej.
Moje przedszkolaki uwielbiają. Są natychmiast gotowi i chętni.
Za to dużo chorują odkąd przedszkolakami zostali. Coś za coś.
Jako że jestem tym aspołecznym bytem w domu, moje dzieci mogą zostać w domu tak długo, aż będą całkiem zdrowe.
Ja byłam przy każdej infekcji natychmiast faszerowana antybiotykiem i umieszczana w placówce jak tylko wyglądało, że dziecko się nie przewraca.
Nadal wielu rodziców oddaje dzieci do placówek nie dlatego, że już są wystarczająco zdrowe, ale pod presją.
I to jest przykre.