Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
KOBIETY PO CESARSKIM CIĘCIU
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Ja na kilka dni się wyłączyłam - jestem już po wszystkim
Zostały formalności...
Bardzo liczę na to, że Tobie się uda, myślałam o Tobie w moich ciężkich chwilach.
++
Jestem po 1 cc. Wylądowałam na Madalińskiego z porodu domowego i od razu mnie ciachnęli. Tam mam lekarkę, do której mam zaufanie, ale wiem, że bez położnej ani rusz. Nadgorliwie zadzwoniłam do Ani S. kilka tygodni temu (jestem ok 16 tc) i trochę mnie przestraszyło to, że powiedziała ok, ale po pierwszej niewspółmierności raczej i tak będzie cc
Może powinnam nastawić się na Żelazną raczej, ale boję się, że jak Madalem wzgardzę, Zośka mnie nie przyjmie, to będzie szpital-rzeźnia.
Tak naprawdę liczę na domowy, bo boję się, że w szpitalu stres mnie zje, że będzie oksy, ciągłe ktg (tamten poród byłam cały czas na nogach, nie wyobrażam sobie leżeć) zniweczą szansę. Ale jeśli usg będzie pokazywać jakąś zawrotną wagę dziecka, to nawet moje dzielne położne mogą doradzać szpital albo cc. No i zawsze może tak być, że z innych powodów domowy się nie uda, a poza tymi dwiema, raczej żadna położna na dom po cc się nie skusi.
Na Madalu Ania S. to wybór najlepszy z możliwych - można się z nią nawet umawiać, żeby nikogo innego do porodu nie wpuszczała
A jakby tak się na dwa fronty zabezpieczyć i umowy podpisać z położnymi i w Zośce i na Madalu? Spotykałam już kobiety, które tak robiły i nikt do nich żalu nie miał. I tak płaci się przecież z dołu, nie?
Jedyny problem, żeby doktory się zgodziły na próbę porodu sn.
A z tym dużym wzrostem dziecia, to ja bym się tej kwestii przyjrzała dokładnie. Jeśli u Was w rodzinie nie ma takiego zwyczaju, że się dzieci duże rodzą (bo tak czasem bywa nawet jak w dorosłości ludzie w rodzinie niewielcy) to ten Twój dzieć musiał mieć jakiś inny powód, żeby taki duży urosnąć. Ten powód nie musi się powtórzyć tym razem. Ale jakby wyśledzić, co to było, to większe są szanse świadomego uniknięcia tego problemu. Moje dzieci też się duże rodzą (rekordzisata prawie 4400g) ale ja duża baba jestem więc mnie to nie rusza. I rosną takie chociaż cukier mam OK, witamin i innych prochów nie jem i jakoś szczególnie się ich hodować nie staram. U mnie jest bardzo wyraźna korelacja między wielkością a tygodniem ciąży, w którym następuje poród. Jedyny delikwent urodzony przed wyliczonym terminem był małym okruszkiem poniżej 3 i pół kilo. Pozostałe, urodzone po wyliczonym terminie, tym większe, im dłużej siedziały w brzuchu.
A hemoglobinę glikowaną polecam jak nie robiłaś w tej ciąży - będziesz wiedziała jak wyglądały w ostatnim czasie Twoje cukry - czy te niskie poziomy, które odczuwasz, to chwilowe spadki, czy stale masz niski poziom.
W rodzinie dzieci o standardowej wadze (ja sama 3120 g), nie słyszałam też, żeby ktoś miał cc. Żeby było zabawniej, to Ignaś urodził się z wagą 4392 g na początku 39 tc. Strach pomyśleć, do ilu dobiłby w 42.
Dzięki za radę z hemoglobiną, zrobię przy następnej okazji. Jeśli okaże się, że cukry się wahają, to pewnie przejdę na dietę cukrzycową.
dla Maluszka ...
Mocno Cie sciskam!
Teraz też widzę, że po początkowym spadku, od 4 miesiąca waga powoli idzie w górę, chociaż nie zmieniam diety, nie jem dużo, a 14-miesięczny Ignac daje mi nieźle w kość.
@palusia,
+++
Cukru we krwi to na pewno trzeba pilnować, bo to jednak podstawowy czynnik związany z masą urodzeniową. Poza wiekiem ciążowym, oczywiście. Jak masz dostęp do glukometru (teraz często kobiety w ciąży ze zdiagnozowaną cukrzycą dostają albo kupują za niewielkie pieniądze, może jakaś Twoja koleżanka ma niepotrzebny?), to można pobadać przez cały dzień np. co godzinę i zrobić sobie krzywą cukrową. Warto też i w nocy sprawdzić jak to wygląda, bo mogą się wtedy uwalniać rezerwy wątrobowe. Rozumiem, że w ciąży z Ignacem test obciążenie glukozą wyszedł Ci OK i cukrzycy nikt u Ciebie nie podejrzewał?
No, ciekawa zagadka... Lubię takie
:hugging:
moja mama (160 cm, 48-50 kg), w pierwszej ciąży przybrała prawie 30 kg (dzieciak 3150 g), które straciła w 6 miesięcy, w drugiej 7 kg (ja, 3120 g). I bądź to mądry...
U nie chyba 2 kg na miesiąc to standard od 4 miesiąca. A z Ignasiem bardzo się cukrzycy bałam, ale było ok, miałam nawet robione obciążenie 75 g, żeby być pewnym, wszystko git. A może jednak te badania nie wszystko pokazują....
Obawiam się trochę tego, że teraz, przy usg, wszyscy się będą próbowali makrosomii dopatrzeć, coby na pewno mnię na rychłe pęknięcie macicy nie wystawić... Przy Ignasiu za bardzo nikt się wskazaniami wagowymi na usg nie przejmował, wyliczyli mi 3500 (prawie 1 kg różnicy)...
A, i jeszcze mi się przypomniało - dziewczynki są zazwyczaj mniejsze - może tym razem u Ciebie dziewczynka, to ryzyko makrosomii będzie mniejsze
A tymi wynikami z USG to się nie ma co za bardzo przejmować - zależą głównie od wielkości głowy, obwodu brzucha i długości kości udowej (i jeszcze od precyzji i doświadczenia badającego i jego motywacji do tego, co ma wyjść
znam takie co po +40, a czytalam w 9 miesiacach wywiad z dziewczyna +60
@Kerima - jeszcze mi w kwestii wielkości dzieci chodzi po głowie poziom wydzielania insuliny i insulinopodobnego czynnika wzrostu... Na razie to "chodzenie po głowie" tak całkiem mi się nie krystalizuje w konkrety, ale tak mi się poczuwa, że coś by u Ciebie mogło być na rzeczy...
moja ulubiona gin mowi by skupic sie na tym co najwazniejsze, waga zajmiemy sie po...
gdybym mogla wybierac to bym chetnie max +6 kg ... ale kazdy ma inny organizm, kazdy ma inna genetyke itd itd
Jeden jest rudy a drugi szatyn
Co do niekompletnego łożyska - nie wiem jak konkretnie było w Twoim przypadku ale większość takich komplikacji wynika z nieprawidłowego postępowania personelu (pociąganie za pępowinę, uciskanie brzucha), które jest częstsze na Kasprzaka niż na Żelaznej.
A Kasprzaka 15 lat temu to był zupełnie inny szpital. Wtedy rządził tam profesor Chazan i panowały inne zwyczaje niż teraz.
Tak, czy inaczej, decyzja należy do Ciebie
Nie pamietam, zeby ktos ciagnal, albo uciskal, ale zasadniczo moglam nie zanotowac czegos takiego.
Hehe, ważymy ponad 100kg i mamy podobno cukrzycę ciężarnych :bigsmile:
Promama, wiesz, to nie jest do końca tak, że jak się dzieć sam nie rodzi, to jest niedojrzały. Zobacz, jak wiele jest ciąż przenoszonych, gdzie dojrzałość łożyska jest maksymalna (a wiadomo, że stare łożysko, to ogromne niebezpieczeństwo dla dziecka). Dzieci rodzą się wyraźnie zmęczone tak długim przebywaniem w macicy - skora się łuszczy, pazury zawijają, problemy oddechowe przy porodzie, itp.
Ja nie wiem jak jest u Ciebie, ale jeśli nie ma patologii, stwierdzonej choroby czy ewidentnych wad, to myślę, że nie masz co się martwić
Jeśli chodzi o 5 cesarkę, to nie wiem czy się u mnie nie doczekasz, bo właśnie baaardzo mi pachnie ciążą, chociaż to jeszcze wyjątkowo wcześnie, ale... Nic, dziś zrobię test strumieniowy, ale jeśli nawet wyjdzie negative, to i tak jeszcze nie będzie miarodajne.
Nie powiem, że się nie boję
Ale chyba nie z powodu "wielkości"?
W kwestii łożyska, należałoby oceniać jego wydolność a nie "starość" (którą się w Polsce utożsamia z obecnością złogów a z badań jasno wynika, że złogi nie mają wiele wspólnego z wydolnością a raczej są wynikiem dobrego (nawet zbyt dobrego) odżywiania matki). Na podstawie badania wydolności można faktycznie ocenić, czy warunki dziecka w macicy są jeszcze odpowiednie, czy już niekomfortowe. Ważna po terminie jest również kontrola dobrostanu dziecka poprzez regularne badania KTG i ewentualnie USG. Pomysł, że przebywanie w macicy powyżej 40 tygodni jest dla dziecka męczący jest tak samo uzasadniony jak przyspieszanie porodu, bo zbyt długi poród jest dla dziecka męczący
Lekarz, oczywiście, woli mieć choćby i setkę dzieci wyciągniętych przedwcześnie (jakby miały jakieś problemy, to przecież w szpitalu będzie się je ratować i leczyć) niż jedno, które miałoby mieć jakiekolwiek komplikacje z powodu zbyt długiego przebywania w macicy. Dlaczego - bo w pierwszej sytuacji nikt mu nadgorliwości nie zarzuci (w końcu chciał ratować, a że nie było takiej potrzeby - no, cóż, kto mógł o tym wiedzieć?) a w drugiej ma duże szanse trafić do sądu z oskarżeniem o błąd w sztuce, czy inne zaniedbanie. Ja w tym logiki nie widzę i rozumiem ProMamę - jeśli ma jakiekolwiek wątpliwości, czy jej maluch jest już gotowy do porodu a jednocześnie brak obiektywnych wskazań do ukończenia ciąży już na tym etapie, to może warto poczekać zamiast poddawać się nieuzasadnionym lękom lekarzy?
Poza tym w moim przypadku jednoznacznie widac, ze dziecko bylo poczete pozniej.