Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
KOBIETY PO CESARSKIM CIĘCIU
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Kasiu, dziekuje za szczegóły na temat mojego syna z 41 tyg.
Myśle ze masz dużo racji.
Co do niedożywienia to ja sama zauważyłam po wystającej przez skórę przy pępku rączce (celowo przez niego wystawianej do głaskania) że to kosteczki powleczone cieniutką skórką... Ale jako pierworódka.... cóż mogłam wiedzieć?....
Syn nie był za mały - 56cm, 3200g... ale chudy strasznie.....
Moze dlatego nie wszeli wielkiego halo, choc bylam dośc mocno obserwowana - ktg co 2 godz przez pół godziny..... Potem na porodówce 3 razy dziennie zapis po pół godziny plus tradycyjne trąbkowanie.
No i olej trzeci dzień plus oksytocyna drugi dzien.....
Skórcze byle jakie..... rozwarcie "na opuszek" równiez, czyli prawie nic...
przytulam,
wyrazy współczucia...
+++
Ogromnie się cieszę że znalazłam tak interesujący mnie wątek. Wiedza doświadczonych kobiet (wielokrotne cc to już spore doświadczenie :wink: ) jest dla mnie równie ważna jak dobry lekarz prowadzący.
Mam 30 lat, dwoje dzieci, 2 cc. Teraz dojrzałam psychicznie do 3 dziecka, choć w głębi serca cały czas tego pragnełam. Ale właśnie podejście lekarzy, a nawet rodziny sprawiły że teraz kryję się z tym że się staramy, bo wiem że napotkałabym wiele krytycznych słów, że po co mi to, że to niebezpieczne, nieodpowiedzialne..:sad:
Wiedzie nam się dobrze, kochamy się, jako rodzina czujemy się szczęśliwi, wiem że sobie poradzimy... ale boję się reakcji otoczenia.
Ale co to za dziecię!!!!!!!!!
Sama radość.
I wraz z nią wielki przełom w życiu i wciąż nowe zmiany :bigsmile:
Nie wyobrażam sobie życia bez niej!!!!!!!
To Wasza rodzina Dorota! Wy decydujecie!
:bigsmile::bigsmile::bigsmile:
U mnie pierwsze cc przymusowe (dokładnie 6 lat temu, dziś o 15:00 mamy z córcią rocznicę :bigsmile:), z powodu ułożenia dzieciątka pupą do świata.
W 7 miesięcy później miałam już następną Fasolkę. Lekarz prowadzący kazał się nie przejmować i obiecał że spróbujemy porodu naturalnego, choć inni lekarze w szpitalu nie byli już tacy mili. Na dwa tygodnie przed planowanym terminem przyjęto mnie do szpitala, żeby mnie mieć na oku, jak coś się zacznie. Niestety tuż po terminie porodu okazało się na USG, że moja blizna nie wygląda najlepiej, a dzieciątko jest prawdopodobnie owinięte pępowiną, bo przy małych skurczach zanikało jej tętno. Nawet nie zdążyłam zadzwonić po męża, a już byłam pocięta. Dzieciątko na szczęście zdrowe.
Kolejne 7 miesięcy później pojawił się nasz syn :bigsmile: i tu już nikt nie czarował, że będę mogła rodzić naturalnie, ale za to klimat w szpitalu też się zmienił na cieplejszy. Pocięto mnie na niecały tydzień przed terminem.
Teraz mam 3 letnią przerwę od ostatniego cc i (muszę się pochwalić :bigsmile:) na niedawnej wizycie u mojego lekarza nieśmiale zapytałam o możliwość kolejnego cc... A on na to - OCZYWIŚCIE, nie widzę żadnych przeciwskazań, z radością poprowadzę kolejną ciążę, ale musi Pani być świadoma, że są to ciąże wysokiego ryzyka, choć na szczęście przy dzisiejszych technikach medycznych, powikłania są niezwykle rzadkie...
Ech...
Wszystkiegoi najlepszego dla córci w dniu urodzin.
Moje pierwsze cc było dla mnie ogromnym zaskoczeniem, nie wiedziałam co się dzieje. Wcześniej nawet nie dowiadywałam się specjalnie na ten temat bo miał być poród bezproblemowy, chociaż wywoływany oksytocyną. Ale po kilkunastu godzinach, ze skurczami tak częstymi że już nie zauważałam przerw między nimi lekarz wystraszony spadkiem tętna dziecka kazał mi się "rozluźnić"i nie zaczynać partych tylko błyskawicznie przewieźli mnie na sale operacyją i "szybko" pojawiła się moja śliczna córeczka. Miała pępowinę owiniętą wokół szyjki.
Przy drugim porodzie też było nastawienie na sn, niestety całkowicie wywoływany ( 43 t.c.). Przy drastycznym spadku tętna w czasie silniejszych skurczów decyzja o cc. Zupełnie inaczej wspominam tą cesarkę. Wiedziałam co się będzie działo, nie trzeba było aż tak się spieszyć, nie było takich nerwów. Synek dostał 10 p, chociaż też miał pępowinę owinięta, ale wokół nóżki.
Teraz przyzam że mam większe "lęki" przed porodem sn niż przez cc, no ale chciałabym doświadczyć "prawdziwego" porodu.
Robiłam sobie usg sprawdzające stan macicy i ogólnie układu rodnego i stan idealny. Jestem gotowa :bigsmile:
Zero wydaje mi sie i zero ukladania zycia przez kogos.
Robic swoje.
po 3 cc to moja dewiza
MonikaMa- najlepsze życzenia wszystkiego, co Boże dla Córeczki! Gratuluję wytrwałości i dzielności!
Dorotta - Tak trzymać i wszystkiego Bożego!
ProMamo - :ct:
Jesteście cudownymi, dzielnymi kobietami!:ct:
no to konkret gdzie robilas badanie ?w ciazy?
Pocieszalo mnie, ze chcemy brac dzieci z dd...
Jak usłyszałam, ze są kobiety po 8 cc i zyją, to poczułam ulgę :bigsmile:
:hugging:
Aga, ktore to twoje cc?
Jak napisałam - warunkowo taki scenariusz biorę pod uwagę, jeżeli się nic nie będzie działo. Jeżeli trzeba będzie ciąć wcześniej, to wiadomo, że się na to zgodzę. Zobaczymy, już jak dotąd dwukrotnie miałam okazję się przekonać, że swoje porody to mogę sobie planować, że hoho
Osobiście, na ile mi wiedzy starcza, nie uważam, żeby czekanie na skurcze było nieodpowiedzialne, jeżeli nie ma przesłanek przeciwko temu. Ostatecznie są porody sn po kilku cc, gdzie czeka się nie tylko na rozpoczęcie akcji, ale na jej finał. Oczywiście zależy to od kondycji kobiet, malucha i paru innych przesłanek (u mnie poród naturalny dużego dziecka, a takie są moje dzieciaki, nie jest możliwy ze względów obiektywnych, więc wiadomo, że się nań nie porwę).
Hm....doswiadczylam tego-na szczescie moglam widziec to na twarzach co poniektorych lekarzy,poki co nic nie mowili, ale laska, z brzuchem do kolejnego cc budzi strach niestety.
A wiesz, że w DE nie robią z tego żadnego problemu? Tzn. może jacys pojedynczy robią, ja się nie spotkałam (a jak wiesz, mam takie jazdy w ciąży, że mam aż za dużo okazji sobie gawędzić z najróżniejszymi lekarzami).
Fakt, że jak rozmawiałam z moją lekarką prowadzącą, to nie widziała najmniejszego problemu, opowiedziała o pacjentkach po 4 cc i się roześmiała, że na piąte też mnie poprowadzi, jeśli reflektuję. Lekarzy w klinice widziałam zdenerwowanych po cc raz, jakieś trojaczki poniżej kilograma i się denerwowali stanem dzieci. W kwestii ilości cc byli bardzo wyluzowani (jeden opowiadał o siedmiu jako "swoim rekordzie"). Lekarz, który mnie ostatecznie kroił, potem zapraszał do siebie w kolejnej ciąży i stwierdził, że jak będę zadowolona, to mam do niego przyjść na cięcie, bo dla niego to czysta przyjemnosć. Także strasznie mnie dziwią polskie opowieści, niby lekarze mają dostęp do tej samej literatury, jakieś kongresy, staże itd., wydawałoby się, że jakaś wymiana poglądów ma miejsce. A tu gucio, jakby żelazna kurtyna ciągle miała się dobrze.
Lenistwo i pogoń za kasą jako główna motywacja do "rozwoju" skuteczniej odcinają lekarzy od aktualnej wiedzy niż żelazna kurtyna. :sad: Lekarze bardzo często poprzestają na tym czego ich na studiach uczono (a ci, co uczyli też nie zawsze byli douczeni) oraz na tym, co sami widzieli. A jak mogli widzieć kobietę po więcej niż 3 cc skoro wielu już po pierwszym straszy, że kolejna ciąża będzie obarczona dużym ryzykiem, a po dwóch, to już w ogóle jazda bez trzymanki
Ago, chodzilo mi zdecydowanie o prowadzenie ciazy po 2, 3 cesarkach do porodu naturalnego.:bigsmile:
Teraz mam nauczke nr 3 - nie ufaj lekarzowi, gdy mowi ze poprowadzi taka ciaze [ku naturalnemu rozwiazaniu] na koncu powie, ze blizna jest cienka! Ze dziecko chore, ze lozysko na wyjsciu itp
Dzis kobiety naprawde maja internet i posiadaja wiedze, nie sa glupie do bolu, ale lekarze wciaz tak nas traktuja...
Kochana! Czytać kogoś a z tym kimś urodzić, to całkiem różne kwestie