Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
KOBIETY PO CESARSKIM CIĘCIU
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
:whorship::whorship::whorship::whorship::whorship::whorship::whorship:
Moze kiedys ja ktos przetlumaczy ???
BTW - w Polsce max 3 cc chca robic, bo ponoc 3 cesarka to juz na granicy smierci, a tu dziewczyna nei dosc ze miala 7 CESAREK to jeszcze urodzila po nich naturalnie. :eb::eb::eb:
Katarzyna zapewne bedzie wiedziec lepiej.
U mnie bylo 16m, wiec nie chciano sie zgodzic, ale jakos sie udalo... dalam sie zwabic na wywolanie, bo myslalam ze tak trzeba. Gdy robili cc, powiedzieli ze ie bylo sladu po tamtym... cokolwiek to znaczy
cdn
Gra toczy sie o takie ktore moga jak najbardziej i chca, a jakis "ktos" dla wlasnej wygody im to odebral.
Panimajesz, prawda?
teoretycznie badania pokazują, że ryzyko pęknięcia macicy (czyli główny straszak) wzrasta jeśli od cc minęło mniej niż 18-24 miesięcy. Życie pokazuje, że czasem udaje się sn po krótszym czasie, a nie udaje się np. po kilkunastu latach. Niestety dużo zależy od widzimisię lekarzy, moim zdaniem... Jeśli lekarz z góry nie przekreśla możliwości porodu naturalnego (bo tak...), to decydującą rolę w klasyfikacji odgrywa grubość blizny i wielkość dziecka... Inna sprawa, że te parametry też bywają zwodnicze... Ale to moja prywatna opinia... Ja, jeślli dobrze pójdzie, będę próbować sn 20 miesięcy po cc, chociaż wczoraj np. jedna pani doktor określiła to mianem "położniczego sajgonu"... No cóż...
Jeśli masz taką możliwość, warto poszukać sensownego lekarza, o którym wiadomo, że jest przychylny próbom sn po cc, a potem myśleć o odpowiednim szpitalu i położnej...
Muszę to poważnie przemyśleć.:tongue::wink:
Ale są na szczęście i mądrzy lekarze (choć niełatwo ich znaleźć), i mądre położne, a tutaj trochę mam z doświadczeniami różnymi i konkretną wiedzą...
Tez tak myslalam, ze po co to szarpanie sie, jak bedzie znow cc...
Tego nigdy nie wiesz, ale wiesz czy chcesz walczyc. Ja chcialam i chce!
Ludzie mają mi za złe, że nawet nie próbowałam normalnego porodu. Ale pamiętam jak przy 1 ciąży lekarka ,, prowadząca" naradzała się z położną, ze coś jest nie tak i stwierdziły , że nie dadzą mi skierowania do cc niech szpitalu sami na to wpadną a ja będę mieć nauczkę. Ale podobno ta lekarka PRYWATNIE jest ok.
To jemu zależy na tym, żebyś cały świat widziała przez pryzmat zła, jakiego doświadczasz od pewnych osób.
Jako panna czy młoda mężatka wcale nie miałam takiej pewności.
Ruda megi, ja nie rozmawiam z dalszą rodziną o cc, urodziły się dzieci i już, a w jaki sposób, to już nikogo nie powinno obchodzić. Jeśli już coś mówiłam, to zdawkowo, oszczędnie.(zresztą to było zalecenie "mędrcówâ??â?? a nie moje widzimisie).
W Twoim przypadku, to chyba tylko Bogu dziękować, że miałaś cc (tak jak piszesz). Moja koleżanka z klasy, miała mniej szczęścia, nie mogła doprosić się cc, przy niewspółmierności właśnie. Poród bardzo ciężki, skomplikowany, co prawda sn, ale dziecko chore, bardzo ciężko chore, porażanie mózgowe. Mąż nie wytrzymał napięcia, odszedł. Może gdyby Twoi bliscy poczytali takie historie to inaczej spojrzeliby na cc, kiedy jest realne wskazanie.
Tak jak napisała Pro Mama: "Gra toczy sie o takie, które mogą jak najbardziej i chca, a jakis "ktos" dla wlasnej wygody im to odebral."
Ps. Ja niewspółmierności nie miałam absolutnie, wręcz przeciwnie (tak wynikało z tych wszystkich pomiarów) a i tak lekarz tak â??â??na okoâ??â?? spojrzał i stwierdził "jak na panią to duże dziecko" "stan po cc" i inne temu podobne "olaboga".
(wysyp dziś wysyp...)
A może podzielisz się z nami, co było przyczyną Twoich cesarek?
Ps. A Maciek w poczekalni ma być może jeszcze kilkanaście takich "rodzynków"...
To będzie wesoło...!:bigsmile:
Natomiast jeśli idzie o trzecie dzieciątko i to co się komuś wydaje, czy co sobie wyobraża... Już MASZ taką gromadkę: troje dzieci. Nie ma teraz znaczenia, czy sobie to wyobrażasz, czy nie.:bigsmile: Dzieciątko już jest i tak naprawdę wszystko zależy tylko od Ciebie, czy raczej od Was - jak je przyjmiecie.
Tutaj raczej - uprzedzam, skoro pierwsza Ci odpisuję - nikt się nad Tobą po tym wpisie nie rozczuli, obawiam się, że odwrotnie...:cool:
To jest takie forum - do bólu otwarte na Życie i to jest piękne!
A ja napiszę tylko tyle, że o ile jestem w stanie zrozumieć lęk przed cc (tyle mnie już tutaj dziewczyny nauczyły...), to zupełnie nie potrafię pojąć, jak można bać się własnego dziecka i cokolwiek przedkładać nad nie.
Ono już JEST. Ma teraz tylko Ciebie i jeśli Ty nie będziesz go kochać, to kto...? Czy ono jest winne, że JEST...?
A jak znam życie i matki, które otworzyły się na miłość do własnego dziecka - Twoje dzieciątko może okazać się najcudowniejszym darem, jaki otrzymałaś w życiu. Bo tak jest w istocie. Twoje zadanie, to tylko otworzyć się na nie i przyjąć je z miłością... Ludzie nie zawsze są świadomymi rodzicami - Bóg zawsze.:bigsmile:
Odwagi...!
Wiele dziewcząt tutaj powie Ci, że podobnie jak Ty przyjęły wiadomość, że po raz trzeci będą matkami. To podobno taki przełom.:cool: Potem jest już tylko łatwiej i piekniej. :cool:
Ja mam sześcioro dzieci i naprawdę żałuję, że mam swoje lata i zapewne więcej już nie urodzę... Choć... Kto to wie...?:cool:
Dzieci są najcudowniejszym powołaniem, nie ma nic bardziej zachwycającego...!
Dasz radę i będziesz szczęśliwa...!:bigsmile:
Jeśli byłaś bardzo aktywna, to zapewne ciężko Ci teraz wyhamować i siedzieć w domu i to pewnie dlatego się źle czujesz, że nagle z aktywnej stałaś się pasywna. A wpływ na Twoje odczucia może być też związany z początkiem ciąży.
Czemu nie wyobrażasz sobie siebie z trójką dzieci? Dlatego, że model to 2+1 lub 2+2? Boisz się, że ludzie będą Ciebie wytykać, że masz aż trójkę dzieci?
dziękuję ci za Twoją mądrość i wyważone słowa (nie tylko w tym wątku)
normalnie chciałabym być kiedyś tak mądra jak ty :whorship::whorship::whorship: