Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
NPR jest OK?
Ta dyskusja została zamknięta.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
brakuje Ci argumentów?
oczywiście, powinno być rozeznane wcześniej
myśmy z mężem rozeznali to jako narzeczeni - przed ślubem :P
W zasadzie różnica jest czasowa - tak od kilku do kilkudziesięciu minut przeważnie
Ale Twój cytat z Pisma Świętego potwierdza to, co ja napisałem. Przekonanie, że Boga można poddać próbie pochodzi od szatana.
Mateusz:
Przekonałeś mnie - jesteśmy wyznawcami różnych religii. Ja czczę Boga, a Ty człowieka.
Te zdania są złożone niepoprawnie. Pierwsze dotyczy religii, drugie bóstwa - to dwie różne sprawy - ale pokazuje jak mieszasz (i na tym forum sie miesza) doktryne z wiarą.
Mateusz, a dlaczego z góry zakładasz, że jak nie będziessz oplanował, to Bóg od razu pokarze Cię welodzietnością?. Może właśnie Wola Pana Boga względem twojej rodziny jest inna?
No właśnie o to chodzi, że ja jestem chora jak ubrania nie są elegancko uprasowane i nie ułożone w równiutkie kupki.
Potrafię wściec się maksymalnie jak np. położę dzieci spać i chcę coś zrobić w domu bo tak sobie właśnie ZAPLANOWAŁAM a tu, któreś zaczyna płakać, nie może zasnąć i cały mój plan do niczego.
Albo PLANUJĘ że jak najmłodszą położę spać w dzień to wezmę się za obiad. A wtedy dwójka starszych jak na złość biega i swoimi wrzaskami budzi ją, i oczywiście z gotowania nici, bo mała później jest płaczliwa, niewyspana i marudna.
Niby sytuacja banalna i na pewno Wam znana, ale mnie wyprowadza z równowagi. I czasem sobie myślę, że nie chcę mieć więcej dzieci bo męczą się z taka matką-wariatką.
Wiem, że to "zamiłowanie" do porządku, dokładne zaplanowanie wszystkiego, przewidzenie tysiąca rzeczy, które mogą zdarzyć się w danej sytuacji i zapobieganie im jak tylko się da, i w każdej sytuacji dopatrywanie się tylko negatywów wyniosłam z domu rodzinnego.
Przekonanie, że jak zostawisz na noc jakieś naczynia w zlewie to jesteś leniem i brudasem i niezrozumiałe, że urywa ci się film ze zmęczenia po całym dniu i masz gdzieś te cholerne naczynia. Brudas i tyle.
Może tu leży przyczyna mojego braku otwarcia się, nie wiem.
zresztą moje relacje z moją mamą to bardzo obszerny temat i to nie miejsce żeby o tym rozważać
Jedno co wiem z doświadczenia-dzieci rosną, potem nie jest już tak tragicznie,wiadomo może być gorzej ale jednak dużo zależy od rodziców wychowujących te dzieci.Do mnie zawsze trafia argument:a może Bóg nie zechce mi powierzyć więcej dzieci?a ja się ciągle zastanawiam, wymyślam i usprawiedliwiam.a czas na moje nawrócenie płynie, płynie ...
naprawdę nie wiem ile czasu mi pozostało...natomiast wiem, ile czasu marnuje
jeszcze jedno-myślisz, że Bóg jest ślepy, niedosłyszący i nie wie jakie rozterki dźwigasz każdego dnia w sercu
Prawdą jest również, że można dostać na głowę po dniu przebywania sam na sam z dziećmi bez możliwości pogadania z innymi dorosłymi. Jesteśmy z beznadziejnego pokolenia i kultury, w której każda matka z przychówkiem siedzi zamknięta w osobnym pudełku i nie ma szans na wspólne łuskanie fasoli i pogaduszki.
Mnie naprawdę pomaga to forum, wiesz? Jest do kogo paszczę otworzyć, choćby wirtualnie.
Ale kolejne dzieci skutecznie wyleczyły mnie z perfekcjomizmu.
Pomyśl, może właśnie porzez te drobne incydenty dnia codziennego, Pan Bóg chce Ci dać do zrozumienia, że twoje planowanie i tak na nic się zdaje?
Zresztą, i tak, jak czegoś nie zrobisz na czas, świat się nie zawali...
Wyluzuj! Życie jest zbyt któtkie, żeby przejmować się takimi szczegółami...
Tak właśnie jest, że do któregoś tam dziecka człowiek ma złudne przekonanie, że jest w stanie sam nad wszystkim panować. Tym samym stawia się niejako w roli Boga samego...
A przecież Jezus wyraźnie powiedział:
Dlatego powiadam wam: Nie troszczcie się zbytnio o swoje życie, o to, co macie jeść i pić, ani o swoje ciało, czym się macie przyodziać. Czyż życie nie znaczy więcej niż pokarm, a ciało więcej niż odzienie? Przypatrzcie się ptakom w powietrzu: nie sieją ani żną i nie zbierają do spichrzów, a Ojciec wasz niebieski je żywi. Czyż wy nie jesteście ważniejsi niż one? Kto z was przy całej swej trosce może choćby jedną chwilę dołożyć do wieku swego życia? A o odzienie czemu się zbytnio troszczycie? Przypatrzcie się liliom na polu, jak rosną: nie pracują ani przędą. A powiadam wam: nawet Salomon w całym swoim przepychu nie był tak ubrany jak jedna z nich. Jeśli więc ziele na polu, które dziś jest, a jutro do pieca będzie wrzucone, Bóg tak przyodziewa, to czyż nie tym bardziej was, małej wiary? Nie troszczcie się więc zbytnio i nie mówcie: co będziemy jeść? co będziemy pić? czym będziemy się przyodziewać? Bo o to wszystko poganie zabiegają. Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. Starajcie się naprzód o królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane. Nie troszczcie się więc zbytnio o jutro, bo jutrzejszy dzień sam o siebie troszczyć się będzie. Dosyć ma dzień swojej biedy.(Mt 6,25-34)
Podstawą naszej egzystencji ma być więc WIARA i ZAUFANIE! Nic więcej! Nie ma tu anio słowa o planowaniu. Co więcej- słowa "Nie troszczcie się więc zbytnio o jutro, bo jutrzejszy dzień sam o siebie troszczyć się będzie" są raczej przeciw planowaniu...
Najtrudniej mi pogodzić się z tym że moja mama nie akceptuje ilosci dzieci w naszej rodzinie. Przeżyłam jej komentarze typu " tylko w ciąży i w ciąży" lub " może już wystarczy trzeba się jakoś zabezpieczać" itp. Nie jest to łatwe.
Ale też widzę opiekę Boga w naszym życiu. U nas dzieci rodzily się a mąż tracil pracę lub był bez pracy i żyjemy. Bóg jest wierny i nie zawodzi. Odwagi.
To odwagi jest też dla mnie.
Moja matka np już od jakiegoś czasu, gdy tylko dowiaduje się o kolejnej ciąży, wysyła mnie do psychiatry.
Tylko, że pomimo tego, że kocham własną matkę, uważam, że nie może ona być wyrocznią w tym temacie...
Ale przepraszam, że się rozpisuję na ten temat bo on nie na temat
Natomiast co do perfekcjonizmu i naczyń - nigdy nie byłam perfekcjonistką, choć bardzo dbam o porządek w domu. Mimo to nie zawsze jest idealnie i ja to widzę. Jednak uważam podobnie jak Małgorzata - życie jest zbyt krótkie, by przejmować się drobiazgami, są ważniejsze sprawy. A na naczynia u nas akurat remedium :bigsmile: stała się... zmywarka... Super wynalazek...! Choć czasami z kolei nie ma komu wyciagnąć czystych naczyń i pochować do szafek...
To, że rodzice uzurpowują sobie prawo do wtrącania się w nasze życie, to powszechna norma- w końcu jesteśmy ich dziećmi i chcą dla nas jak najlepiej. Szkoda tylko, że my też mamy prawo do własnego szczęścia według swojego "widzimisię", do własnych decyzji, a nawet do własnych błędów...
Najlepszą radą na uniezależnienie sie od rodziców jest pamiętać że: ...Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną i będą oboje jednym ciałem... (Mt 19,6 )
Od chwili wejścia w związek małżeński naszym punktem odniesienia na pierwszym miejscu jest nasz współmałżonek- poza Bogiem oczywiście.
Ps. A tak w ogóle to jest to mój 3000 post na tym forum!:jumping::jumping::jumping:
Skoro maja prawo, to czemu czepiamy sie prezerwatywy.....:devil:
Takie to niezrozumiałe?
a co z resztą?