Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
NPR jest OK?
Ta dyskusja została zamknięta.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
a antykoncepcja, znam taką osobę która zabezpieczała się lata tabletkami, a potem postanowiła ze "zachodzi" nie udawało sie jej, bo ona tak sie spieła i tak była nastawiona na to że sie uda, ze chyba wytworzyła sobie blokade bo wyniki miała ok.
potem zaszła, ale juz w ciązy obmyslała jak to po ciązy sie bedzie zabezpieczać bo wraca do pracy po macierzyńskim i dzieci juz nie chce
Znacie to powiedzenie - chcesz rozśmieszyć Pana Boga, powiedz Mu swoje plany :smile:.
A co do przyczyn niepłodności to, co było już zaznaczane - długa droga do samodzielności, późne zawieranie małżeństw; kłopoty ze zdrowiem; zaniedbania ze strony lekarzy:sad:.
Może i styl życia współczesny w bezdzietnych małżeństwach - każdy przy swoim kompie albo w pracy w innych miastach :sad:, acha i pewnie tempo życia :shocked:
Ale zawsze jest tak że jak się coś robi, to zawsze można się do czegoś przyczepić. Że jak za późno to będzie się miało kłopoty jak AgaMaria, a przecież widać na wielodzietnych, że kobiety po czterdziestce dalej rodzą dzieci. Może jej choroba tak samo uniemożliwiała zajście w ciążę w wieku 25 lat.
Że jak wcześnie to każdy mówi, że jest się niegotowym na małżeństwo, że się tyle młodych ludzi rozwodzi, że to nieodpowiedzialność i na pewno młodzi ludzie traktują to jak zabawę.
I to na forach 100% katolickich, jak i na tych w drugą stronę.
I to często dojrzewa się samemu albo we wspólnocie
Niektórzy, jak się zaczynają rozglądać 30-40, to nie tylko problemem jest rodzicielstwo, ale nawet znalezienia kandydata na męża albo kandydatki na żonę :sad:.
Kluczowa tu jest chyba akceptacja sytuacji - jestem tu gdzie jestem i co mogę z tym zrobić?
OK. Na rodzicielstwo pewnie tak, ale na miłość nigdy nie jest za późno. Mój Tato ożenił się jako wdowiec po raz drugi z osobą samotną, która miała na ślubnym kobiercu 60tkę. Kobieta póki nie położą jej w trumnie nie może być pewna, że do końca swoich dni będzie starą panną :surprised:
A ja jak na szpilkach wtedy.
A można ująć to tak raczej "dojrzewający ogród" :cool:
A zresztą sięgnę po argument z najwyższej półki w kościele wiele kobiet osiągnęło świętość w dziewictwie i są ukochanymi dziećmi Boga, a nie ugorem.
Jasne, nie piszę o wyborach typu - kariera, fura, chata, a potem rozpacz, bo jesteśmy za starzy :sad:
Alcohol racze nie :smile:.
Chyba faktycznie takie tematy to nie dla mnie :smile: za duży hardcore :confused:.
Małgorzata, teraz już wiesz, że takie tematy są straaaasznie delikatne :bigsmile:.
I chyba tak to zostawmy, nie będe się już teoretycznie tym zajmować :tongue:, poczekam na wiosenny przylot bocianów :bigsmile::bigsmile::bigsmile:.
Miłej soboty i niedzieli dla Ciebie i Rodzinki
... a sw Elzbieta?
Wiele pań w pracy mówi, że brak dziecka to taki brak, którego nic nie zapełni.
Niektóre stosują technikę nie rozmawiania o tym. Niezamężne koleżanki, jak na przykład jadą nad morze, to z trudem omijają temat macierzyństwa, bo wokół rodzinki w grajdołakach albo grają w piłkę plażową z dziećmi. Dla własnej higieny psychicznej umówiły się, że o tym nie rozmawiają, żeby nie dodawać sobie cierpienia.
Wiele samotnych kobiet nie ma nic przeciwko temu, żeby Pan Bóg jakiegoś narzeczonego przysłał :smile:.
A teraz to już naprawdę pora zrobić przerwę w pisaniu :tongue: siebie mam na myśli :wink:.
Organizm z wiekiem może i słabszy, ale duch ochoczy i poczucie humoru oraz tolerancja wzrasta :wink:. I coraz bardziej rozumiem kobiety, które tęsknią za dzieckiem :bigsmile:.:bigsmile::bigsmile:
P.
Ja jestem przykładem. Zawsze chciałam wyjść za mąż, i zawsze chciałam mieć dzieci, i to nie jedno czy dwoje, ale dużo... ile Pan Bóg zechce dać.
Ale w stanie mojej "młodszej płodności" trafiali mi się mężczyźni nieodpowiedni do roli małżonka i ojca moich dzieci. Więc modliłam się do Boga o dobrego męża i czekałam na odpowiedniego mężczyznę. Pan Bóg wysłuchał mnie i dał mi dobrego męża. Gdy ślubowaliśmy przed Bogiem miałam 31 lat (a ze ślubem wcale nie czekaliśmy, był rok od poznania się). Z dzieckiem też wcale nie czekaliśmy. Pół roku po ślubie nosiłam pierworodną pod sercem. Gdy urodziłam miałam 32 lata.
Czy wobec tego mam się czuć winna, że nie wyszłam za "pierwszego lepszego", nie zważając czy był odpowiednim dla mnie kandydatem na męża czy nie, tylko po to, aby w wieku 22-25 lat móc mieć z kim zajść w ciążę...?!
czytaliście?
---
To tak się da?
Myślę, że problem jest bardzo szeroki... kiedyś kiedyś kobiety rodziły jak miały 16-20 lat i to było normalne na tyle, że od małego były tak wychowywane,przygotowywane, że w takim wieku będą już matkami, więc MUSIAŁY do tego dojrzeć i koniec. Teraz tak już nie jest. 18latka nie myśli o ślubie... ani 20 latka. 24 latka rzadko. No bo studia, praca, wycieczki. No i tak łażą ze sobą po kilka lat i ciągle jest nieodpowiedni wg nich moment na ślub, a potem na dziecko. Co!? dziecko!? a mieszkanie? a samochód? a doktorat?
I takie jest postrzeganie świata, które jest ludziom zaszczepiane przez media i inne takie.
Sorry... kobieta 30, 40 lat i nie jest jeszcze "dość dojrzała" na dziecko? to tak, jak facet, który ma 28, 30, 35 lat i nie jest jeszcze "dość dojrzały" do małżeństwa... śmieszno straszne to troszkę...
Też uważam, że dojrzewa się w trakcie, bo wszystkiego nie można przewidzieć i nie da się przygotować na każdą ewentualność. Jednocześnie jednak jest ten problem wychowania i ogólnej atmosfery, mody na bycie singlem itd.
Wiem, że czasem znajduje się późno, ale może trzeba wcześniej zaczynać poszukiwania?
Sama spotkałam męża w wieku 25 lat, ale wcześniej nie szukałam za bardzo. Póki studiowałam - luz i tyle. Jeszcze miałam czas, nie czułam presji.
pewnie musiałam na niego poczekać :cool:
Wtedy, gdyby była szansa na ciążę to podaje się progesteron - luteinę, duphaston itp.
Moje poprzednie sympatie w większości są jeszcze w kawalerskim stanie, widocznie na takich trafiałam... Wiem, że też im teraz smutno :sad:. Można obejmować znajomych "singli" modlitwą, czasem podać kontakt i ułatwić spotkanie ludziom, dla których widzimy wspólną szansę...
O, wiecie, dziś byli u nas moi znajomi, dziś tworzą rodzinę, a poznali się u mnie, gdy jeszcze byłam panną :smile:. Zaprosiłam ich, bo wydawało mi się, że mogliby się sobie spodobać :smile::smile::smile: