Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
NPR jest OK?
Ta dyskusja została zamknięta.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
A tak naprawdę myślę, że to zamieszanie nprowe które aplikuje się takiej młodzieży prowadzi do różnych nieporozumień, w przypadku gdy dwoje z tak wyedukowanej młodzieży planuje zawrzeć związek małżeński.
Z punktu widzenia handlowca: "słaba konkurencja jest lepsza od żadnej".
Npr został wciśnięty na pozycję konkurencji dla antykoncepcji. I z tego wynika fakt, że młodzież jest przekonywana wbrew logice do wyboru gorszego.
Przy takim starcie, gdzie się otrzymuje cios nie fair, wielu się wykłada i wielu już nie wstaje.:sad:
A dużo małżeństw potem kuleje...
Można i o kulach, ważne by w dobrym kierunku i do celu
od 2;14 w zasadzie :cool: nie mogłam się powstrzymać :P
Wątek dotyczył głównie NPR, a cóż ja mogę o nim wiedzieć? Mogę jedynie zauważyć, że obserwacje mogą byc mylące w stosunku do USG owulacyjnego.
A tak w ogóle Małgorzata, to kontakt z Tobą na forum powoduje, że już się uodparniam i już nie biorę tak do siebie, tego co piszesz :cool:. A tobie widzę trudno się wczuć w sytuację, kogoś, kto długo był sam. Masz tu braki w zakresie empatii, ale masz pewnie bezpośredniość i całe mnóstwo innych zalet :wink:. Ale przecież rozmawiasz z córkami i któraś mogłaby być bardziej wrażliwa :wink:.
Po prostu nigdy wcześniej nie spotkałam kogoś, kto tak twardo wypowiadał się w sprawie wieku i prokreacji. Widocznie w takim środowisku się obracam.
Fajne jest to, że piszecie z pozycji rodziców i wychowania do małżeństwa. U mnie Mama, która już dawno nie żyje, też się martwiła, że jeszcze nie byłam mężatką w wieku 26 lat. Rodzice własnie nakierowali mnie na rodzinę, a nie na karierę, dlatego kariera i ambicja nigdy mnie nie kręciały. Wierzyłam, że dla kobiety najlepsze to wyjść za mąż i mieć dzieci :smile:
Sama natomiast powolutku czuję, że pisanie o naszych problemach z płodnością i moich na szczęście wspomnieniowych problemach z samotnością, nic nie daje konstruktywnego :sad:.
Ufam Panu Bogu i tak niech zostanie!
Ja wyszłam za mąż w wieku 27 lat. Patrzę na facetów, w których się wcześniej zakochiwałam i (z jednym, szlachetnym wyjątkiem) moralnie i pod wieloma innymi względami, wszyscy zeszli na psy. W życiu mają przesrane.
Jak sobie pomyślę, że mogłabym ja i moje dzieci być elementem tego przesranego życia to mnie ciarki biora i na kolana padam z wdzięczności do Pana Boga i mojego anioła stróża, że mnie przed tym uchronili, a zesłali męża naprawdę wspaniałego, prawego i odpowiedzialnego. Gdybym wyszła za mąż przy tzw. pierwszej okazji już dawno byłabym porzuconą rozwódką, lub zdradzaną żoną. Jestem tego pewna, bo widzę jak oni potraktowali swoje żony i partnerki. (Jak mówiłam z jednym, szlachetnym wyjątkiem. )
Oni na studiach, pracujący, ja jeszcze nieopierzona nastolatka. I mimo że w tym wieku nie ma się określonych planów, poglądów, tym bardziej nie patrzy się na kandydatów jak na mężów przyszłych potrafiłam wyczuć, że kiedyś tam w przyszłości to ja się z nimi nie dogadam.
I rzeczywiście, teraz jesteśmy dorośli, każdy podejmuje kolejne zadania życiowe. Bardzo się cieszę, że nie wpakowałam się w jakiś długoletni związek z którymś z nich. Rzeczywiście, ich wybory życiowe nie są dla mnie, byłoby wiele kłótni a w końcu pewnie rozstania.
Są to faceci fajni, w porządku, nawet nie chodzi o zdrady czy coś - no ale nie dla mnie.
Ale zakochałam się raz a dobrze mając 19 lat. W chłopaku 2 lata starszym. I od razu wiedziałam, że ten albo żaden. Ludzie nas skłócali ( rzekomo dla naszego dobra), rodzice kazali najpierw pokończyć studia, zrobić karierę - żebyśmy nie skończyli klepiąc biedę i słysząc , że jesteśmy patologią.Ale chciałam być z nim, mieszkać razem i po prostu być blisko niego ( nie chodziło mi o sex).Chodziliśmy ze trzy lata- i to było o 3 za dużo. Uparliśmy się na ślub i nikt nie był w stanie nas powstrzymać- żadne głosy rozsądku. Choć nigdy wcześniej nie marzyłam o mężu , ślubie i nocy poślubnej- błe a tm bardziej jakichś porodach- zgroza tyle się nasłuchałam na ten temat. Tak wyszło. Chociaż obydwoje byliśmy strasznie infantylni i ,, nieodpowiedzialni" Pan Bóg powierzył nam aż 4 dzieci chociaż z góry nie zakładaliśmy , że one muszą być. Myślę, jednak, że gdyby nas rozdzielono, nie wiem co zrobiłby on ale ja bym już nigdy nie wyszła za mąż bo nie widzę sensu życia po za tym człowiekiem. Gdybym go nie spotkała też bym była starą panną ale może robiłabym w życiu coś innego, znalazłabym sobie inne powołanie.
Dlatego nie sądzę aby narzucanie przez starszych młodym zakochanym ludziom aby odkładali ślub jak najdalej, a może się ktoś lepszy trafi, a później swatanie ich na siłę z pierwszym lepszym starym kawalerem lub co gorsza facetem z odzysku ( i jeszcze żądanie ,,a teraz zróbcie sobie dziecko bo tak wypada") miało jakikolwiek sens.
Rodzice i znajomi chcąc dobrze pokierować czyimś życiem nie zdają sobie sprawy ile krzywdy wyrządzają swoim dorosłym dzieciom.
Zdecydowaliśmy się od razu na ośmiotysięcznik mierzyć
Przez dwa lata chodzenia z kimś nie zdołałaś się zorientować, że jest antyklerykałem? Sorrry, pachnie lipą na 100 km.
No a potem historie wśród znajomych że słabo się robi. Ale to czasami w druga stronę - chłopak był 100% katolik i modlił się z dziewczyną żarliwie. A okazał się psychopatą w codziennym życiu.
Ale wiem, że nie każdy może mieszkać przed ślubem zgodnie ze swoim sumieniem.
A w wcześniejszym poście miałam na myśli to, że nie trzeba od razu mieszkać przed ślubem żeby się poznać, tylko warto robić coś razem więcej niż spacerować i snuć marzenia.