Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
NPR jest OK?
Ta dyskusja została zamknięta.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Jeśli facet byłby do tego zdolny przed ślubem, to raczej nie chciałabym z nim być.
Oczywiście ślub miał dla mnie ogromne znaczenie.
Tylko z tego wynika, że po ślubie jakoś się nie znudzi. Znudzić się może zawsze.
Sami sobie utrudniamy życie, próbując stawiać własne "widzimisię" na miejsce oczywistych prawd, które nam przeszkadzają... Potem dziwimy się, że "coś nie wychodzi"...
Dla wierzących gwarantem trwałości małżeństwa jest Bóg - żadne ludzkie zabezpieczenia ani "przygotowania" Mu nie dorównają...
Może Ci pachnieć lipą, brzozą, dębem czy chcesz.
Gwarantem dla wierzących jest Bóg, ale w znaczeniu ziemskim dla mnie jest to że jest miłość i że się po prostu chce ze sobą być. Bierze się ślub, zakłada rodzinę, ma dzieci - bo się chce.
Tak samo pokonuje razem różne przeszkody.
Ślubu nie odwlekałam, wręcz szybciej wzięłam
Koleżanka testowała faceta w ten sposób że powiedziała że z nim zrywa i była ciekawa czy "on będzie bardzo cierpiał bez niej" . Genialne w swej prostocie.
No cierpiał bardzo, ale wrócić do niej nie chciał - powiedział że bardziej cierpi nad jej głupotą.
Paradidel, mylisz się. Jeśli choc jedna osoba w takim związku chce ślubu to nie zyje się jak małżeństwo, tylko zabiega się o to zeby on/ona mnie zechciała na żonę/ męża.
Nie żyje się jak małżeństwo, bo nie jest się w małżeństwie.
Po ślubie sakramentalnym nie ma odwrotu, jest się z wybranym człowiekiem na dobre i na złe, na zawsze.
W konkubinacie zawsze jest furtka, w świadomości zawsze są dwa wyjścia - to zupełnie moim zdaniem zmienia postać rzeczy.
Jeśli ktoś spodziewa się po ludzkiej miłości i małżeństwie (związku) tylko raju, to jest w ogromnym błędzie i wtedy nic nie pomoże... Jeśli ktoś ma świadomość swoich i cudzych słabości, ale wie, że z Bogiem da radę - to rzeczywiście da radę.
Wszystko.:bigsmile:
Ja jeszcze wrócę do przykładu z nie tak odległej przeszłości kiedy kobieta była wydawana za mąż przez rodziców. Jeszcze naszym babkom tak sie zdarzało wychodzić za mąż i okazywało się ze wiele małżeństw było udanych.
Chyba, że w konkubinacie pojawia się dziecko, wtedy jest tak samo trudno.
Polecam świetne konferencje Pawlukiewicza "Sex poezja czy rzemiosło", druga płyta zwłaszcza na powyższy temat.
A moja skromna refleksja jest taka, że budowanie związku na grzechu prędzej czy później grozi ruiną.
O dalekosiężnych i często widocznych dopiero z bardzo dużego dystansu konsekwencjach tegoż grzechu nie wspomnę.
Myśmy nie zwlekali ze ślubem. Podjęliśmy decyzję, zaplanowaliśmy, wzięliśmy.
Związek dwojga ludzi nigdy nie będzie rajem, co nie znaczy że można przestać się starać by było jak w raju.
Dlatego zadam tylko jedno pytanie:
Kim dla Ciebie osobiście jest Jezus Chrystus?
Jakie wewnętrznie nieuporządkowanie?
Ale to ślub masz cywilny czy kościelny?
Jeżeli z życiu człowieka na pierwszym miejscu jest Bóg to pozostałe rzeczy są na swoim miejscu. Bo odniesienie do Boga weryfikuje i porządkuje życie.
Stąd moje pytanie o stosunek do Chrystusa - jakoś od razu wyczułam, że nie gra w Twoim życiu pierwszych skrzypiec.
Nie wiem czy dobrze wybrałaś forum. Ono jest nie tylko wielodzietnych. Ale także ultrakatolickie.
A dyskusje są tu ciekawe dlatego właśnie, że ludzie żyją radykalnie. Najpierw Bóg. Potem świat.
Poza tym ślubu kościelnego nie żałuję. Słowa i nie opuszczę aż do śmierci traktuję bardzo poważnie.
Ale już dzieci chrzcić nie będziemy.
Widzę że nie wszyscy tutaj są ultrakatoliccy.
Piszę na forum tylko w swoim imieniu. Więc piszę tylko o sobie.
Jeszcze się nawrócisz. I co wtedy?
Nie masz racji Moniko. Jeżeli Ilona nie może zobowiązać się przy chrzcie, że wychowa dzieci w wierze to nie powinna ich chrzcić.
Kościół to nie supermarket, sakramenty są dla wybranych.