Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Brawario zmienia zdanie w kwestii tańców damsko-męskich
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Stawiałem na Adama i Remigiusza.
Proponuje jakiś sparing na argumenty Wlodzio i koleżanka z wątku sąsiedniego;).
I znowu rozważania nie na temat
Że nie powinien komplementować jej pośladków, ud i piersi? Że nie powinien zauważać jej kształtów i nie powinien patrząc na nią czuć pożądania?
Że to są rzeczy czy też części ciała nieważne?
Ja tam lubiłam jak mój przyszły mąż mówił mi że mam fajny tyłek i do tej pory lubię jak tak mówi. I nie widzę w tym przekraczania żadnych intymnych granic. Dlaczego mam nie czuć że mój przyszły czy obecny mąż mnie pragnie fizycznie, że nie zwraca jedynie uwagi na moje oczy.
Ja tam lubię konkretnych facetów a nie jakieś romantyczne brednie. Lubię być erotyczna, lubię kusić swojego męża. Lubię jak mój mąż chwali się mną przed innymi facetami. A on lubi jak wychodząc z nim ubiorę obcisłą kieckę, buty na obcasie i podkreślający biust stanik.
Nie widzę w tym zła. Widzę w tym że mój mąż jest facetem z krwi i kości, że mu się podobam, że cieszy się swoim pragnieniem, że podkreśla go.
Odnośnie mieszkania przed ślubem razem. Zapytaj dowolnego spowiednika. Mój mi powiedział że grzechem wspólnego mieszkania przed ślubem nie jest seks przedmałżeński, tylko zgorszenie dla innych. I pewna doza oszustwa. Bo jak już wspomniałam jest to udawanie małżeństwa.
I nie seks czy też niebezpieczeństwo przekroczenia intymności seksualnej jest tu podstawowym wyznacznikiem grzechu.
Seks przedmałżeński zawsze jest grzechem.
I mieszkanie razem przed ślubem też jest zawsze grzechem.
E: gdzie ja to klepanie wyczytałam? :shamed: Poprawiłam bo coś zle wyczytałam u Odrobinki.
Cciicho! Nie wolno tak mówić o treści filmików Wołodii, bo się obrazi i przestanie mówić ad rem.
Mnie tam się to podobało.
Poza tym patrzeć to trzeba na całość a nie na jedno stwierdzenie.
A jeszcze poza tym wyszłam za mąż za mojego faceta od cycków i jeszcze ani razu nie zdążyłam tego pożałować. Myślę że popełniłabym poważny błąd zrywając z nim po takim stwierdzeniu.:cool:
Taw - biorę to poważnie, ze Ty jesteś taki dżentelmen, że nie patrzysz - tylko słuchasz :wink: i intelekt kobiety cię powala :surprised:
Dobrze jest czuć, że przyszły mąż potrafi poskramiać i trzymać na wodzy swe żądzę nie tylko w dotknięciach, ale również w sposobie patrzenia i myślach. Patrzenia na czyjś tyłek z pewnością temu nie sprzyja.
W tym nie ma problemu. Gorzej jeśli tego rodzaju podejście przenosi się poza granice małżeństwa. Jeśli się już jednak tak do tego podchodzi, to nie dziwię się, że wielu ludzi, nie widzi niczego niebezpiecznego w tańcach ("Tańce kuszą, uwodzą, ale co z tego?")
Wybacz, ale podejście Twego męża jest niezdrowe. Twoja atrakcyjność seksualna jest dla niego i tylko dla niego, a nie po to, by pokazywać ją innym mężczyznom (choćby i na zasadzie "Popatrz, ale nie dotykaj!").
Powtarzam jeszcze raz: nie twórz nowych bezwzględnych zakazów moralnych. Mieszkanie razem ze sobą przed ślubem zazwyczaj jest bliską okazją do grzechu, ale jako takie, nie zawsze jest grzechem (w przeciwieństwie np. do nierządu, cudzołóstwa czy prostytucji, które zawsze i w każdych okolicznościach są grzechami). Zwyczaj ten zazwyczaj jest zaś "bliską okazją", gdyż sprzyja przekraczaniu granic w dziedzinie seksualności i właśnie dlatego też jest zgorszeniem (albowiem inni mają prawo słusznie podejrzewać, że dochodzi pomiędzy tymi ludźmi do czegoś więcej). "Bliska okazja" to jest jednak inna kategoria zachowań niż czyny będące grzechami "per se" (z samej swej istoty"). Dla odpowiednio ważnych powodów można czasami pozostawać w "bliskich okazjach" (np. można mieszkać razem pod jednym dachem, gdyby miało to kogoś uchronić od śmierci, można będąc niewinnie prześladowanym ukrywać się w domu publicznych, etc.), ale nie ma tak ważnych powodów by czynić coś co ze swej istoty jest moralną nieprawością, grzechem ( i tak np. nawet by kogoś uratować od śmierci nie można cudzołożyć, współżyć przed ślubem, prostytuować się, kłamać, kłaniać się bożkom, itd).
Mój spowiednik mówi co innego. A pełni funkcję obrońcy rodziny w sprawach o unieważnienie małżeństwa. I z tego co mówił wynika że mieszkanie ze sobą przed ślubem zawsze jest grzechem. Nie okazją do grzechu i zgorszenia ale grzechem i nie dogadasz się ze mną w tej sprawie, bo jakoś tak bardziej wierzę jemu niż tobie w tym temacie.
Sorki.
â?žKażdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwaâ? (Mt 5, 28)
Poza tym co to znaczy cudzołóstwo w sercu? Napisałam że zależy co o tym myśli, jeśli mam być szczera to jak można zgrzeszyć uczuciem? Przecież to jest niezależne od nas. Myślę że jeśli rozpamiętuje w sercu swoje pożądanie to grzeszy, ale jeśli powie: pożądam cię to się oczyszcza. I napięcie znika. I znika okazja do grzechu. Takie są moje doświadczenia.
A tak przy okazji, gdzie waszym zdaniem leży granica bliskości pomiędzy narzeczonymi, po przekroczeniu której jesu już grzech? Co to znaczy zachować czystość? Jeżeli odczuwanie porządania jest już złe, to co z pocalunkami, wywolujacymi całą falę uczuć i pragnień?
Czego będziecie uczyć swoje dzieci?
www.szansaspotkania.pl
Ja to wszystko wiem, ale mam wrażenie, ze w dyskusji wyodrębniła się frakcja, unikać wszystkiego co może doprowadzić nawet do odczuwania pożądania, czyli taka skrajnie lękowa postawa. Stąd moje pytania.
kontakt
br. Ksawery Knotz -red. nacz. serwisu
Magisterium Kościoła POTĘPIŁO niegdyś następującą lakstystyczną opinię (Aleksander VII i dekret św. Oficjum z 18 marca 1666 roku):
"Jest prawdopodobne, że pocałunek, którego pragnie się dla występującej przy tym rozkoszy cielesnej, jest tylko grzechem powszednim, jeśli tylko nie powstaje niebezpieczeństwo pełnego zaspokojenia"
Co prawda dosłownie w owej opinii mówi się o szukaniu (niepełnej) rozkoszy seksualnej w pocałunkach, ale tradycyjnie moraliści interpretowali to nauczanie jako odnoszące się do szukania takowej we wszystkich innych pozamałżeńskich czynnościach. Jest to zresztą jak najbardziej oczywista wykładnia, gdyż interpretacja typu "Ale tam jest mowa tylko o pocałunkach, a nie np. dotknięciach" byłaby śmieszną próbą obchodzenia sensu różnych moralnych zakazów w rodzaju "W Piśmie świętym nie został dosłownie potępiony kult Wisznu, a zatem jest OK" albo "W Piśmie świętym nie ma mowy o tym, iż nie można bić sąsiada kijem, a więc jest to OK".
A więc mówiąc w skrócie: złe są te pocałunki, dotknięcia pomiędzy narzeczonymi, których pragnie się dla występującej przy tym przyjemności seksualnej (nawet gdy nie jest ona "pełna") lub też celowo podtrzymuje się je, gdy takowa już nastąpi.
Moim zdaniem zdrową naukę prezentuje o. Woroniecki w "Katolickiej etyce wychowaczej" i tak zamierzam uczyć dzieci, zgodnie z tomizmem, przyjętym przez KK w Magisterium.
I choćby przyszło tysiąc atletów i każdy zjadłby tysiąc kotletów i przytoczył mi tysiąc wypowiedzi różnych duchownych, to ja wierzę Kościołowi, który mówi, że nie liczy się ilość tylko jakość (choć dla Brawaria to nie na temat).
Patrz: wpis nr 27
O. Woroniecki nie jest zaś jakimś superdoktorem Kościoła, by jego wypowiedź ważyła więcej niż deklaracje dziesiątek innych Ojców, Doktorów i Świętych Kościoła.